Pomysł napisania monografii poświęconej spoiwom gipsowym i wyrobom z gipsu „dojrzewał we mnie” już od dłuższego czasu. W przemyśle gipsowym zachodzą bowiem od kilku lat bardzo istotne zmiany. Związane są one z jednej strony z szybkim rozwojem produkcji suchych mieszanek gipsowych przeznaczonych do prowadzenia wewnętrznych prac wykończeniowych oraz rozwojem nowoczesnych systemów suchej zabudowy wnętrz w budownictwie. Z drugiej strony zaś, polskie normy na spoiwa i wyroby gipsowe podlegają procesowi nowelizacji w kierunku zharmonizowanych norm europejskich PN-EN. Proces ten jest w ostatnich kilku latach szczególnie intensywny.

Można przyjąć, że w 2008 roku skończy się I etap tworzenia norm na te wyroby. Wdrażanie nowych norm oraz dostosowanie krajowego prawa do regulacji europejskich w tym zakresie budzi szereg obaw i wątpliwości. Dotyczy to szczególnie prawidłowego przeprowadzenia odpowiednich procedur oceny zgodności, umożliwiających oznakowanie wyrobu znakiem CE. Przyczyn takiego stanu rzeczy należy upatrywać głównie w braku odpowiedniej znajomości nowych norm oraz w praktycznych trudnościach w dostosowaniu się do wymagań związanych z oznakowaniem CE. Istotnym problemem jest fakt, że normy europejskie dotyczące spoiw i wyrobów gipsowych nie są wolne od błędów i mało precyzyjnych określeń, co stwarza wątpliwości przy ich interpretacji. Treści norm europejskich nie należy zatem przyjmować bezkrytycznie, czemu dałem wyraz w niniejszej publikacji. Przyznają to zresztą przedstawiciele Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego CEN. 

Należy zatem przyjąć, że dopiero kolejne, poprawione wydania tych norm zapiszą się na trwałe w praktyce budowlanej.

SPIS TREŚCI:

Od Autora 7

1. Wprowadzenie 9

2. Historia gipsu 11

2.1. Rys historyczny stosowania i produkcji spoiw gipsowych na świecie 11

2.2. Rys historyczny stosowania i produkcji spoiw gipsowych w Polsce 16

3. Charakterystyka krajowych zasobów gipsu i anhydrytu 21

3.1. Gips i anhydryt pochodzenia naturalnego 22

3.2. Gips z odsiarczania spalin 32

3.3. Inne potencjalne źródła siarczanu wapnia 42

3.3.1. Fosfogips 42

3.3.2. Inne surowce gipsowe 49

4. Fizykochemia spoiw gipsowych 53

4.1. Charakterystyka fizykochemiczna i krystalochemiczna gipsu i anhydrytu 53

4.2. Procesy dehydratacji 64

4.3. Procesy hydratacji 67

4.4. Dodatki regulujące wiązanie spoiw gipsowych 71

5. Nowelizacja norm dotyczących spoiw i wyrobów gipsowych 75

5.1. Polityka harmonizacji technicznej na rynku wyrobów budowlanych 76

5.1.1. Harmonizacja techniczna w zakresie wyrobów budowlanych 76

5.1.2. Dyrektywa 89/106/EWG „Wyroby Budowlane” 77

5.1.3. Zasady wprowadzania wyrobów budowlanych do obrotu w Polsce 79

5.1.4. System krajowy – znakowanie wyrobu znakiem budowlanym 82

5.1.5. System europejski – znakowanie wyrobu znakiem CE 85

5.1.6. Zakładowa kontrola produkcji 89

5.1.6.1. Dokumentacja ZKP 90

5.1.6.2. Zakres funkcjonowania ZKP 90

5.1.6.3. Personel 91

5.1.6.4. Nadzorowanie maszyn i urządzeń produkcyjnych 91

5.1.6.5. Produkcja wyrobu 91

5.1.6.6. Reklamacje 94

5.1.6.7. Działania korygujące 94

5.2. System normalizacyjny 94

5.2.1. Europejski system normalizacyjny 94

5.2.2. Krajowy system normalizacyjny 97

5.3. Zmiany w normalizacji dotyczącej spoiw i wyrobów gipsowych 101

5.3.1. Dotychczasowe normy krajowe 102

5.3.1.1. Surowce siarczanowe 105

5.3.1.2. Spoiwa gipsowe i anhydrytowe 107

5.3.1.3. Suche mieszanki gipsowe i anhydrytowe 115

5.3.1.4. Zaprawy i betony gipsowe 119

5.3.1.5. Płyty gipsowe, gipsowo-kartonowe i gipsowo-włóknowe 124

5.3.1.6. Prefabrykowane elementy gipsowe przeznaczone do systemów wznoszenia budynków i ścian działowych 132

5.3.1.7. Materiały dekoracyjne (sztukateria gipsowa) 138

5.3.1.8. Opaski gipsowe 139

5.3.1.9. Wykaz norm krajowych i Aprobat Technicznych 139

5.3.2. System norm europejskich 141

5.3.2.1. Wprowadzenie 141

5.3.2.2. Rodzina spoiw i wyrobów gipsowych wg CEN 143

5.3.2.3. Surowce gipsowe 145

5.3.2.4. Spoiwa gipsowe wg EN 13279-1 148

5.3.2.5. Tynki i zaprawy gipsowe wg EN 13279-1 158

5.3.2.6. Kleje gipsowe do płyt gipsowych wg EN 12860 167

5.3.2.7. Kleje gipsowe do płyt gipsowo-kartonowych wg EN 14496 175

5.3.2.8. Masy szpachlowe do płyt gipsowo-kartonowych wg EN 13963 184

5.3.2.9. Spoiwa i mieszanki na podkłady podłogowe wg EN 13454-1 i EN 13813 194

5.3.2.9.1. Terminologia według EN 13318 195

5.3.2.9.2. Mieszanki na podkłady podłogowe wg EN 13813 197

5.3.2.9.3. Spoiwa i mieszanki na podkłady podłogowe według EN 13454-1 203

5.3.2.9.4. Metody badań 210

5.3.2.10. Gipsy i masy dentystyczne wg EN ISO 6873 i EN ISO 7490 213

5.3.2.11. Gipsy chirurgiczne wg Farmakopei 217

5.3.2.12. Płyty gipsowe wg EN 12859 219

5.3.2.13. Płyty gipsowo-kartonowe wg EN 520 224

5.3.2.14. Pozostałe wyroby gipsowe 237

5.3.2.14.1. Płyty zespolone gipsowo-kartonowe do izolacji cieplnej/akustycznej wg EN 13950 238

5.3.2.14.2. Wyroby wytworzone w procesie obróbki płyt gipsowo-kartonowych wg EN 14190 240

5.3.2.14.3. Prefabrykowane panele z płyt gipsowo-kartonowych z rdzeniem kartonowym wg EN 13915 242

5.3.2.14.4. Płyty gipsowe z włóknami wg prEN 15283-1 i prEN 15283-2 243

5.3.2.14.5. Elementy gipsowe do sufitów podwieszanych wg EN 14246 247

5.3.2.14.6. Odlewane wyroby gipsowe z dodatkiem włókien wg EN 13815 249

5.3.2.15. Wyroby pomocnicze 252

5.3.2.16. Wymagania dotyczące substancji niebezpiecznych 252

5.3.2.17. Wymagania w zakresie bezpieczeństwa pożarowego 256

5.3.2.18. Wykaz norm europejskich EN 269

5.3.3. Podsumowanie – kierunki zmian w normalizacji krajowej 272

6. Właściwości i zastosowanie spoiw i wyrobów gipsowych w budownictwie 279

6.1. Spoiwa gipsowe 279

6.2. Tynki i gładzie gipsowe 292

6.3. Gipsy i masy szpachlowe 302

6.4. Kleje gipsowe 304

6.5. Podkłady podłogowe 306

6.6. Składniki suchych mieszanek gipsowych 310

6.7. Prefabrykaty gipsowe 317

6.7.1. Płyty gipsowe ścienne 317

6.7.2. Płyty gipsowe z włóknami 319

6.7.3. Płyty gipsowo-kartonowe 322

7. Warunki techniczne wykonania i odbioru prac gipsowych 329

7.1. Prace tynkarskie 333

7.1.1. Wymagania dotyczące materiałów tynkarskich 333

7.1.2. Zasady wykonywania tynków 334

7.1.3. Kontrola przy odbiorze tynków 336

7.1.4. Odbiór tynków 337

7.2. Lekkie ściany działowe 337

7.2.1. Wymagania dotyczące dokumentacji 338

7.2.2. Wymagania dotyczące materiałów 338

7.2.3. Warunki wykonania lekkich ścian działowych 340

7.2.4. Odbiory robót oraz kontrola i badania przy odbiorze 340

7.3. Ściany z płyt gipsowych 343

7.3.1. Wymagania dotyczące materiałów 344

7.3.2. Wytyczne wykonywania ścian z płyt gipsowych 344

7.3.3. Kontrola przy odbiorze ścian z płyt gipsowych 348

7.3.4. Prace wykończeniowe 349

8. Literatura 351

Ochrona środowiska w procesie inwestycyjno-budowlanym to jedno z nielicznych opracowań opisujących złożoną problematykę wymagań, jakie prawo ochrony środowiska nakłada na przedsiębiorców planujących i realizujących inwestycje budowlane mogące oddziaływać na środowisko. Problematyka ta stanowi przedmiot coraz większego zainteresowania przedsiębiorców, osób oraz organizacji społecznych zainteresowanych ochroną środowiska. Zasadniczy akcent położono na rozwiązania proceduralne mające na celu uzyskanie konsensusu społecznego w razie konfliktu interesu publicznego i interesu indywidualnego występującego w związku z działalnością inwestycyjno-budowlaną. W książce przedstawiono zasady udziału społeczeństwa w ochronie środowiska wprowadzone ustawą z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Książka jest skierowana zarówno do studentów prawa, administracji i ochrony środowiska, jak i prawników praktyków oraz pracowników administracji publicznej. Zainteresuje również przedsiębiorców planujących i realizujących inwestycje budowlane mogące oddziaływać na środowisko.

Aktualizacja Vademecum Projektanta w zakresie usytuowania budynków i urządzeń.

Niniejszy poradnik dotyczy normy PN-EN 13967:2012 Elastyczne wyroby wodochronne. Wyroby z tworzyw sztucznych i kauczuku do izolacji przeciwwilgociowej łącznie z wyrobami z tworzyw sztucznych i kauczuku do izolacji przeciwwodnej części podziemnych. Definicje i właściwości. W pracy dokonano interpretacji sformułowań zawartych w ww. normie odnośnie do zakresu stosowania, wartości wymagań, metod badań i systemów oceny zgodności oraz podano: − zalecenia dotyczące wartości progowych właściwości użytkowych zasadniczych charakterystyk wyrobów zależnie od przewidywanego zakresu stosowania, − zasady dotyczące oceny zgodności wyrobów według wymagań rozporządzenia Parlamentu Europejskiego 305/2011 oraz wymagań przepisów krajowych, − podstawowe informacje dotyczące warunków stosowania wyrobów ujętych w normie.

Badania relacji partnerskich przedsiębiorstw budowlanych

Agnieszka Leśniak
Modelowanie decyzji wykonawcy o udziale w przetargu na roboty budowlane

ISBN  0860-097X
Wydawnictwo: Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej

W pracy zaprezentowano wybrane zagadnienia związane z niezawodnością i bezpieczeństwem funkcjonowania wodociągów publicznych. Pojęcie ryzyka stało się synonimiczne do pojęcia niebezpieczeństwa. W rozwiniętych krajach świata obserwuje się proces wdrożenia regulacji prawnych obejmujących każde ogniwo zaopatrzenia w wodę wodociągową- od źródła do przyboru czerpalnego. Zapewnienie bezpieczeństwa systemów zaopatrzenia w wodę zmierza w kierunku metodyki analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli. Wymaga to specjalistycznej wiedzy z analizy i oceny ryzyka zagrożeń.

Pracę otwiera krótka charakterystyka struktur niezawodnościowych i metod rezerwowania. Przedstawiono analizę zagrożeń w łańcuchu wodociągowym. Wprowadzono pojęcie ryzyka brutto i netto. Ochronę systemów wodociągowych opisano z wykorzystaniem podstaw securitologii. Zaopatrzenie w wodę w sytuacjach kryzysowych wymaga bilansów z uwzględnieniem wymaganego, niezbędnego minimalnego i fizjologicznego zapotrzebowania na wodę. Dokonano przeglądu alternatywnych metod oczyszczania wody i zaproponowano schematy improwizowane oraz preparaty chemiczne do odkażania wody. Nowym trendem w zarządzaniu bezpieczeństwem jakości wody są modele prognozowania mikrobiologicznego. Pozwalają one na szacowanie ryzyka zdrowotnego wody. Opracowano wzorcową analizę i ocenę strat wody w sieci wodociągowej oraz metodę planowania jej remontów. Ryzyko inwestycyjne projektów wodociągowych można oszacować następującymi metodami: analizy czynników ryzyka, analizą wrażliwości, analizą scenariuszy, granicznego okresu zwrotu i stopy dyskontowej z ryzykiem. Część naukowo-badawczą pracy kończą uwarunkowania skutecznego działania operatorów systemów wodociągowych.

W kolejnej części pracy dokonano przeglądu tematyki polskich badań nad bezpieczeństwem i ryzykiem w branży wodociągowej. Oceniono potencjał badawczy i procesy kształcenia na wyższych uczelniach. Zestawiono skład osobowy i specjalistów zajmujących się tematyką niezawodności, bezpieczeństwa i ryzyka w gospodarce wodnej.

Podstawy słupów o trzonach innych.niż pojedyncze dwuteowniki.

brak opisu

Problematyka zużycia technicznego obiektów szkolnych zrealizowanych w różnych technologiach / Jan Ślusarek, Maria Gorzel-Jaśniok.

Książka jest kompleksowym opracowaniem z zakresu koncepcji zaufania, ze szczególnym uwzględnieniem zaufania międzyorganizacyjnego w łańcuchach dostaw w budownictwie. Omawiane zagadnienia zostały podzielone na dwie części:
- w pierwszej Czytelnik znajdzie informacje na temat źródeł, rodzajów i poziomów zaufania w relacjach biznesowych
- w drugiej Czytelnik znajdzie wyniki badań jakościowych orz ilościowych przeprowadzonych wśród polskich przedsiębiorstw

brak opisu

Wpływ wstrząsów górniczych na budowle powierzchniowe

W skrypcie przedstawiono problemy budowy i projektowania dźwigów. Treść opracowania pozwala na zapoznanie się z techniką dźwigową, budową ważniejszych zespołów dźwigów oraz zasadą ich pracy. Zaprezentowano ważniejsze reguły doboru wybranych komponentów oraz obliczania zespołów i układów dźwigów elektrycznych (ciernych cięgnowych) i dźwigów hydraulicznych. Zawarto też przykłady obliczeń i innych zagadnień (w tym formalnych), z którymi może się zetknąć inżynier mechanik pracujący w tej dziedzinie

Celem tej pracy jest osadzenie współczesnej architektury w continuum cywilizacji, dlatego autor pozostaje przy renesansowym terminie: sztuka budowania - res aedificatoria. Stawia tezę o istnieniu współczesnego paradygmatu, który pozwala porozumiewać się we wspólnym języku twórcom, teoretykom i odbiorcom architektury. 
W czterech częściach (Myślenie dla działania, Granice konstruowania, Budowanie miasta, Jak mieszkać w historii) autor formułuje otwarty katalog zasad sumujących wiedzę i doświadczenie architektów, których dzieła uważa za poruszające i inspirujące, niezależnie od czasu ich powstania. Opowiada się za teorią architektury użyteczną dla różnych nurtów i rodzajów twórczości pod warunkiem, że mieszczą się w transcendentnej perspektywie sztuki, nie kończącej się na tu i teraz. Próbuje wyznaczyć współczesny paradygmat tak, by służył ochronie kultury przed erozją.