Kolej, Pojazdy Szynowe

Oddajemy w Państwa ręce książkę przedstawiającą historię budowy i eksploatacji linii kolejowej Kłodzko – Lądek Zdrój – Stronie Śląskie przebiegającej przez atrakcyjny turystycznie górski teren ziem...

Linia kolejowa Kłodzko – Kudowa Zdrój jest położona w wyjątkowo atrakcyjnym terenie górskim. Jej wysokie walory turystyczne współtworzy nie tylko architektura krajobrazu w formie krętego szlaku kolejowego,...

brak opisu

Kolej podsudecka na ponad 200-kilometrowym szlaku tworzy wyjątkową możliwość zobaczenia zarówno głównych pasm Sudeckich, jak i zwiedzenia wielu Śląskich miast pochodzenia średniowiecznego o bogatym dziedzictwie kulturowym i materialnym. 

Książka opisuje dzieje powstania i funkcjonowania linii kolejowej powstałej dwuetapowo: w latach 1844‒1858  

W granicach obecnej Polski początek tym dziejom dało uruchomienie 22 maja 1842 roku odcinka Wrocław – Oława. W prezentowanej książce ważne dla funkcjonowania kolei wydarzenia zostały ukazane wraz z przedstawieniem infrastruktury kolejowej regionu. O jej wyjątkowości decyduje fakt rozległej sieci łączącej zarówno ważne miasta, jak i wkraczającej w atrakcyjne krajobrazowo Sudety. Wybudowane z dużym rozmachem mosty, tunele i dworce kolejowe często stanowią dziś zabytki w skali europejskiej, dlatego wciąż budzą podziw i zainteresowanie pasażerów.

Minimalistyczne industrialne wnętrze, przestronne perony, nowoczesne przeszklenia i tradycyjne detale. Funkcjonalność, prostota i harmonia form. Łodzianie czekali na niego z niecierpliwością. Dworzec Łódź Fabryczna zachwycił. Jego otwarcie stało się ogromnym wydarzeniem w życiu Łodzi i jej mieszkańców. Z centrum miasta zniknęły place do rozładunku wagonów towarowych i dawne magazyny. Infrastruktura kolejowa została schowana pod ziemią. Piękny nowoczesny dworzec powstał z tradycji i nierozerwalnie wiąże się z historią łódzkiej kolei.

Łódzkie stacje mogą się pochwalić długą i ciekawą historią. Powstawały i zmieniały się, by sprostać potrzebom szybko rozwijającego się miasta. Dworce, nowe przystanki osobowe i stacje towarowe tętniły życiem. Przekształceniom ulegały także tereny wokół nich – rozbudowywano magazyny, bocznice do zakładów pracy, tworzono place składowe. A to nie koniec zmian w kolejowym krajobrazie Łodzi. Przyszłość pokaże, z jakim przyjęciem spotkają się nowe rozwiązania wprowadzone w łódzkim węźle kolejowym.

brak opisu

Wokół stacji kolejowej w Koluszkach narosło wiele mitów i anegdot. Wszyscy słyszeli o Balu na dworcu w Koluszkach, a złośliwi twierdzili, że to… największy łódzki dworzec. W popularnej prasie często popadano ze skrajności w skrajność: pisano „największy w Polsce”, bądź przeciwnie „wstrętna prowizoryczna stacyjka”. A jak było naprawdę?

Dlaczego powstała stacja w Koluszkach, jak rozwinęła się w duży węzeł kolejowy, w którym stykały się tory o europejskiej i rosyjskiej szerokości oraz czemu połowa tego węzła znalazła się w Słotwinach – o tym Czytelnik dowie się z książki Michała Jerczyńskiego Węzeł kolejowy Koluszki.

Na podstawie archiwalnych materiałów Autor prześledził rozwój ruchu kolejowego w koluszkowskim węźle i historię budowy kolejnych dworców oraz ich niezrealizowanych projektów. Ilustracje, w dużej części dotąd niepublikowane, ukazują w większości nieistniejące już dziś budynki stacyjne oraz następujące na przestrzeni lat przebudowy układów torowych w węźle.

Przed Koluszkami kolejne wyzwanie. Czy nowy dworzec zadziwi mieszkańców i podróżnych? Czy kolejowy węzeł zyska nowoczesne oblicze? Centralna Polska czeka na niego z niecierpliwością!

Książka wydana z okazji 175. rocznicy powstania Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej:

Trudno dziś wyobrazić sobie Warszawę bez metra. A jednak od pomysłu do realizacji minęły długie lata. W końcu jednak możemy z niego korzystać i cieszyć się szybką podróżą bez stania w korkach. By lepiej poznać historię powstania metra i z bliska przyjrzeć się rozwojowi myśli inżynieryjnej w dziedzinie komunikacji miejskiej, sięgnijmy po książkę Metro w Polsce. To opowieść o stu latach planowania i budowy metra w Warszawie: począwszy od lat 20. XX wieku, poprzez czas odbudowy miasta ze zniszczeń wojennych, przerwanej i zaniechanej budowy metra głębokiego, po wybudowaną I linię i częściowo już funkcjonującą II linię. Omówione zostały również zagadnienia dotyczące konstrukcji i architektury, taboru oraz finansowania metra w Warszawie.

A jak system metra działał w innych państwach na świecie, w tym w Chinach? Czy w innych miastach w Polsce też planowano takie rozwiązania? Odpowiedź na te pytania znajdziemy na kartach tej książki.

Autor o metrze wie chyba wszystko, nie tylko towarzyszył budowie I i II linii metra w Warszawie, ale był uczestnikiem procesu powstawania tej inwestycji. Dzięki temu przedstawił sprawy nieznane ogółowi oraz sięgnął po unikalne dokumenty, zdjęcia oraz schematy z własnego archiwum.

...Po raz pierwszy od zakończenia II wojny światowej warszawska komunikacja miejska doczekała się monograficznego opracowania swych dziejów w okresie okupacji hitlerowskiej. Album składa się z dwóch podstawowych części — komunikacyjnej i administracyjnej. W części pierwszej znajdą się takie tematy jak linie i trasy, opis taboru tramwajowego i autobusowego, barykady tramwajowe z września 1939 r. i z powstania 1944 r., taryfy, bilety itd. Część druga przedstawia tych wszystkich, którzy tworzyli zarząd przedsiębiorstwa oraz jego poszczególne wydziały. Także swoje miejsce ma tutaj cały niemiecki nadzór — począwszy od kierownika Urzędu Przedsiębiorstw Miejskich poprzez naddyrektora MZK Alertza, na „patronach” poszczególnych wydziałów skończywszy. W książce pojawiło się ponad 360 zdjęć — w większości dotąd nigdzie niepublikowanych, także plany oraz schematy skrzyżowań i pętli ówczesnej stołecznej sieci tramwajowej.

Kocmyrzów jest małą miejscowością położoną na północny-wschód od Krakowa. Mało znana osada swoje miejsce na mapie i rozwój zyskała w roku 1899, kiedy do ówczesnej północnej granicy cesarsko królewskich Austro-Węgier dotarła kolej żelazna. Linia miała swój początek na krakowskim Dworcu Głównym, który był dworcem Kolei Północnej Cesarza Ferdynanda i na odcinku do Wesołej dzieliła tory z główną magistralą do Lwowa — koleją Carl-Ludwig-Bahn. Za imponującym wiaduktem w centrum miasta, w dawnej kolejarskiej dzielnicy miała odgałęzienie do położonego nad Wisłą dworca Grzegórzki. Dalej prowadziła przez dzisiejsze dzielnice Dąbie i Wieczysta do Czyżyn z licznymi bocznicami przemysłowymi. Dalej poprzez małe stacje Bieńczyce, Grębałów i Prusy główna linia wiła się do stacji końcowej Kocmyrzów. Od 1917 w Kocmyrzowie zaistniała kolej wąskotorowa, która od czasów rozbudowy i scalenia, już w niepodległej Polsce, zabierała pasażerów i towary do Kazimierzy Wielkiej, łącząc Kraków z Powiślem i doliną rzeki Nidy, z licznymi miejscowościami oraz zakładami przemysłowymi. Linia powstała jako jedna z galicyjskich kolei lokalnych, które zapewniały rozwój całej okolicy Krakowa. W latach swojego rozkwitu linia kolei żelaznej do Kocmyrzowa miała ważne znaczenie strategiczne jako niezawodne połączenie fortyfikacji Twierdzy Kraków z granicą „rosyjską”. Nowa era dla linii rozpoczęła się po II wojnie światowej razem z odbudową i powstaniem nowego miasta i jednocześnie przyszłej dzielnicy Krakowa, Nowej Huty. Jednak rozbudowa dzielnicy i zabudowa nowych terenów doprowadziły z biegiem lat do kolizji z linią kolejową, która po kilku latach najpierw została przebudowana, a później zlikwidowana. W roku 1994 ostatni specjalny pociąg retro przypomniał o czasach kolei żelaznej na tym historycznym szlaku, lecz później wydarzenia potoczyły się szybko. W 1996 zniknęła prawie bez śladu kolej wąskotorowa, w 2006 zdemontowano ostatnie tory z Nowej Huty do Kocmyrzowa. Jako ostatni zburzono budynek dworca w Kocmyrzowie. Dzisiaj w jego miejscu, a częściowo w obszarze dawnej linii kolejowej została poprowadzona nowa dwujezdniowa droga do Proszowic. Ta mało znana lokalna linia zawsze była i pozostanie głęboko w sercach nie tylko ludności z najbliższej okolicy ale także wielu miłośników kolei z Polski południowej. „Kocmyrzówka” zawsze wyróżniała się swoim niepowtarzalnym urokiem i miłą atmosferą; niestety teraz w tej okolicy można znaleźć tylko nieliczne ślady jej wieloletniej historii. Książka będzie miała na celu każdemu miłośnikowi kolei przypomnieć czas nieśpiesznych pociągów, ruchliwych zadbanych stacji i historyczny tabor oraz obudzić nostalgiczne wspomnienia.

Atlasu lokomotyw spalinowych" obejmuje opisy wszystkich wszystkich serii pojazdów spalinowych użytkowanych w przedsiębiorstwie Polskie Koleje Państwowe oraz przez innych operatorów.

Spis treści:

1. Wstęp / 5
2. Klasyfikacja pojazdów / 8
3. Budowa pojazdów /11
4. Oznaczanie typu pojazdu / 16
5. Przewoźnicy / 18
6. Oznaczanie taboru / 22
7. Historia i kalendarium trakcji spalinowej / 36
8. Producenci taboru /42
9. Lokomotywy spalinowe - portrety serii  / 58
10. Wagony z napędem parowym / 134
11. Wagony z napędem spalinowym / 142
12. Współczesne wagony spalinowe i autobusy szynowe / 182
13. Statystyka / 228
14. Pojazdy muzealne /232
15. Indeks typów / 236

W książce przedstawiono historię 46 kolei wąskotorowych na ziemiach dawnych Kresów Wschodnich II Rzeczpospolitej Polskiej od ich początków po ostatnie lata eksploatacji. Są to mozolnie gromadzone przez wiele lat okruchy ich historii ocalałe w różnych źródłach, zbiorach archiwalnych i prywatnych, literaturze, prasie i pamiętnikach, a ostatnio także w internecie. Dwie wojny światowe, wielokrotne zmiany władców tych ziem, a także przesiedlenie po II wojnie światowej ludności polskiej i ukraińskiej ze wschodu na zachód uszczupliły źródła tak, że dokładny obraz tej historii nie jest możliwy, ale pozwala ją przynajmniej we fragmentach pokazać. Jej początki to budowa pierwszych kolei leśnych w Karpatach Wschodnich w latach 90. XIX wieku poprzez uruchomienie Kolei Święciańskiej w 1893 roku po lata I wojny światowej, kiedy z wielkim rozmachem i znacznym wysiłkiem żołnierzy i jeńców wojennych na bezdrożach Wileńszczyzny, Polesia, Wołynia i Huculszczyzny po obu stronach frontu pośpiesznie budowano mnóstwo wojskowych kolei polowych, aż do połowy lat 20. XX wieku, czasów zagospodarowywania i uprzemysłowienia ziem wschodnich II RP.