Muzyczne

Szkoła obejmuje ona zakres kilku najczęściej używanych, a zarazem najłatwiejszych tonacji i opiera się przede wszystkim na materiale okresu klasycznego, gdyż bez poznania literatury klasycznej nie może być mowy o studiach nowoczesnej muzyki gitarowej. Nie wyczerpuje wszystkich problemów gry, lecz daje jej podstawy, a tym samym powinna zachęcić do dalszych studiów i umożliwić je. 

Materiał nutowy przeznaczony dla dzieci rozpoczynających swoją muzyczną przygodę i tych nieco starszych. Podręcznik ten – poprzez dodanie do melodii słów – pozwala uczniowi wkroczyć w krainę muzyki, jak w świat fascynującej przygody.

W polskiej literaturze muzycznej od dawna już odczuwa się brak podręcznika do nauki gry na flecie. Będące dotychczas w użyciu obce podręczniki, przeważnie niemieckie i francuskie, opracowane zostały kilkadziesiąt lat temu, nie uwzględniają więc znacznego w ostatnim czasie postępu w technice gry na flecie. Często zdarzało się tak, że brak polskiej szkoły zniechęcał wielu uczniów do nauki gry i był powodem stosunkowo małej u nas popularności tego ważnego instrumentu. Chcąc ułatwić naukę i zarazem ją uprzyjemnić autor zastąpił suche ćwiczenia początkowe polskimi melodiami ludowymi; podobnymi względami powodując się, załączono do ''Szkoły'' dodatek zawierający towarzyszenie fortepianu dla niektórych utworów. Aby umożliwić uczniom osiągnięcie pięknego tonu i dobrej techniki, szeroko opracowano dział gam. Do podręcznika dołączono także dwie tabele chwytów.

brak opisu

brak opisu

Śpiewające skrzypce, z. 1

popularne utwory na skrzypce i fortepian

Szkoła niniejsza powstała z notatek zapisanych w zeszytach lekcyjnych początkujących uczniów, wyrosła zatem z praktyki. Jest to najpopularniejsza ''Szkoła gry na skrzypcach'' na której wychowało się już kilka pokoleń skrzypków. Publikacja zawiera uwagi wstępne - opis instrumentu, postawy muzyka, położenia rąk, trzymanie smyczka i in. Część praktyczna rozpoczyna się od prowadzenia smyczka w żywych wartościach ćwierćnutowych. Autorzy stosunkowo wcześnie wprowadzają materiał ludowy jako podstawę do ćwiczenia.

Zeszyt III, podejmujący problem gry w podwójnych dźwiękach, składa się z dwóch części. Część I - obejmuje gamy i związane z nimi ćwiczenia wstępne. Część II - zawiera wybór celniejszych etiud i odpowiednich utworów z XIX i XX wieku. Szczególną uwagę poświęcono tu problemom aplikatury. Często zaprezentowano kilka wariantów do wyboru. Podane palcowania są jednak tylko propozycjami; wykonawca może je zmieniać stosownie do indywidualnych warunków i dyspozycji.

Zbiór opisowych analiz kompozycji najczęściej spotykanych na lekcjach form muzycznych w średnich szkołach muzycznych. Książka stanowi cenne uzupełnienie wcześniejszej publikacji (ABC form muzycznych). Autorka skupia się przede wszystkim na analizie dzieł fortepianowych (forma trzyczęściowa typu repryzowego, rondo, fuga, wariacje, forma sonatowa, cykl sonatowy), ale przybliża też problem analizy pieśni solowej i fugi wokalnej. Każda z form jest krótko scharakteryzowana przed właściwą analizą. Książka, poprzez ustalony tok postępowania w odniesieniu do poszczególnych form, ma na celu wyrobienie u uczniów określonych nawyków analitycznych. Zbiór analiz jest tu tylko punktem wyjścia do dalszej - samodzielnej już pracy nad utworem.

Skąd się wzięła nazwa The Yardbirds? Jakie były kulisy powstania Led Zeppelin? Jak doszło do wspólnych nagrań supergrupy Jeff Beck, Jimmy Page, Nicky Hopkins, John Paul Jones, Keith Moon? Koneksje Dreji z grupą The Doors. Śniadaniowe jajka na bekonie smażone przez tatę Chrisa Erikowi Claptonowi. Co było powodem napisania nowego tekstu bluesa Five Long Years? Jakie były kulisy udziału The Yardbirds w festiwalu piosenki w San Remo i w słynnym filmie Antonioniego Powiększenie? Jaki związek mieli ze sobą: rosyjski fizyk i wynalazca Lew Termen, przedwojenny rybnicki hotel Świerklaniec i… Jimmy Page?

To tylko niektóre historie, o których wiedza dotrze do polskiego czytelnika.

Warto zagłębić się w lekturę tej zajmującej opowieści, a przy okazji sięgnąć po którąś z płyt Yardbirdsów, by podróż w tamte muzyczne czasy uczynić jak najpełniejszą.

Rozmowy o operze, ludziach i życiu

Kiedy ćwierć wieku temu udało mi się namówić na zwierzenia Bogdana Paprockiego, wspomniał w rozmowie o propozycji z New York City Opera, którą otrzymał w latach pięćdziesiątych, gdy polscy artyści pojechali z Halką do USA. — Postawiono mi warunek — dodał — że jeśli wrócę do kraju, propozycja przestanie być aktualna. Odpowiedziałem bez zastanowienia, że nawet boso i o suchym chlebie, ale wolę zostać w domu. To Opera Śląska nas tak ukształtowała, tam czuliśmy się najszczęśliwsi.

Książka Alana Misiewicza pozwala zrozumieć ów fenomen Opery Śląskiej, która dla wielu najwybitniejszych polskich artystów była najważniejszym miejscem na ziemi. Z rozmów zebranych w tej książce wyłania się obraz 

Trzecia część podręcznika Szkoła na kontrabas – Maxi zawiera uzupełnienie oraz podsumowanie zagadnień technicznych i wykonawczych zawartych w dwóch poprzednich częściach – Mini i Midi. W całości Szkoły na kontrabas opracowany został kompletny zestaw pozycji obejmujący całą skalę instrumentu. Pozycja kciukowa, dotychczas pomijana w nauczaniu podstawowym, opisana jest tutaj szeroko i na różne sposoby. Zastosowany został podział na trzy stopnie, wyznaczone przez oparcie kciuka na kolejnych flażoletach naturalnych. Wyodrębnienie trzech stopni pozycji kciukowej, choć czysto teoretyczne, może ułatwić uczniowi orientację na gryfie w wysokich rejestrach. Pozycja kciukowa może być wprowadzona na dowolnym etapie edukacji ucznia równolegle do innych pozycji. Ćwiczenia w niższych pozycjach powinny być wtedy transponowane o oktawę i wykonywane z zastosowaniem palcowania w pozycji kciukowej.

Pracę dopełniają: kompletny zakres flażoletów naturalnych stosowanych w praktyce wykonawczej, zasady dobrego ćwiczenia niezbędne na każdym etapie edukacji oraz nowe wzory ćwiczenia gam i pasaży. Te ostatnie, mało popularne wśród uczniów, zostały przedstawione w kreatywny sposób i uzupełnione ćwiczeniami kształtującymi świadomość dźwiękową, stając się wstępem do nauki improwizacji. Kontynuację tego zagadnienia uczeń znajdzie już w fachowej literaturze tematu.

Podsumowaniem Szkoły na kontrabas – Maxi jest zestaw gam w obrębie dwóch oktaw, obejmujący całą skalę instrumentu oraz progresja pasaży oparta na kolejnych stopniach koła kwintowego. To ostatnie ćwiczenie rozwija wyobraźnię harmoniczną ucznia, zmuszając do budowania kolejnych akordów nowej tonacji od tego samego dźwięku oraz doskonale dopełnia materiał całego podręcznika w zakresie poznania kompletnej topografii gryfu we wszystkich jego rejestrach.