Egzamin kwalifikacyjny - Grupa 1 Urządzenia, instalacje i sieci elektroenergetyczne. Kurs przygotowawczy, wyd. XI, stan prawny kwiecień 2023

Egzamin kwalifikacyjny”. Pozycja ta wypełnia lukę na rynku księgarskim, ponieważ jest pierwszym podręcznikiem, który zawiera w przystępnej formie wszystkie niezbędne informacje dotyczące eksploatacji urządzeń elektrycznych o napięciu znamionowym do 1 kV, zasady ochrony przeciwporażeniowej powyżej 1 kV, a także omawia zagadnienia wchodzące w zakres egzaminu kwalifikacyjnego.
Powinny z niej skorzystać osoby ubiegające się o dodatkowe kwalifikacje w zakresie eksploatacji i dozoru wymagane przy obsłudze, montażu, konserwacji oraz pomiarach ochronnych.

Wbrew mylnemu przekonaniu (rozpowszechnianemu przez niektóre organizacje naukowo‐techniczne) przy eksploatacji urządzeń elektrycznych o napięciu do 1 kV mogą być zatrudnione osoby nieposiadające wykształcenia elektrycznego, od których wymaga się złożenia egzaminu przed komisją kwalifikacyjną w takim samym zakresie, jaki obejmuje elektryków. Pozycja ta ma ułatwić przyswojenie określonej wiedzy w zakresie eksploatacji urządzeń elektrycznych o napięciu do 1 kV. Forma, w jakiej została napisana, nie pozwala tylko na wyuczenie się pytań i odpowiedzi, ponieważ komisja może zadać pytanie w zupełnie innej formie i poruszające kilka zagadnień. Książka ma dużą wartość dydaktyczną, ponieważ prezentowane odpowiedzi poruszają szersze problemy niż pytania, a czytelnik zmuszony jest do opanowania znacznej ilości materiału, pozwalającej uporządkować posiadaną wiedzę. Należy jednak pamiętać, że jest to rodzaj podręcznika dla samouków i nie może być traktowany jak zestaw testów dający gwarancję zdania egzaminu.
Znaczna część materiału została zilustrowana rysunkami ułatwiającymi zrozumienie istoty ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym oraz zasad poprawnego wykonania pomiarów ochronnych i oceny stanu bezpieczeństwa urządzenia lub instalacji. Książkę opracowano na podstawie norm i przepisów przeredagowanych przez autora do formy zrozumiałej dla Czytelników, a co najważniejsze – zgromadzonych w jednej publikacji.
Mam nadzieję, że spełni ona oczekiwania Czytelników, pozwalając na szybkie i przyjemne opanowanie trudnej sztuki bezpiecznej eksploatacji urządzeń elektrycznych.

mgr inż. Julian Wiatr

Podręcznik akademicki z cyklu Mechatronika samochodowa,
opisujący zasadę działania, budowę i rodzaje czujników
stosowanych w pojazdach samochodowych. Zawiera
podstawowe informacje o pomiarach (pojęcia i definicje,
sygnały pomiarowe, elementy toru pomiarowego, przetwarzanie
analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe) oraz o czujnikach
(indukcyjnych, hallotronowych, potencjometrycznych,
termistorowych, termoelektrycznych, masowego natężenia
przepływu, tensometrycznych, pojemnościowych,
piezoelektrycznych, ultradźwiękowych, radarowych, lidarowych,
fotoelektrycznych i elektrolityczno-rezystancyjnych).
Opisy bogato zilustrowano w celu ułatwienia zrozumienia treści.
Uwzględniono najnowsze rozwiązania konstrukcyjne.
Podręcznik przeznaczony jest dla studentów wydziałów mechanicznych politechnik, szczególnie o specjalności samochodowej, uczniów techników samochodowych oraz pracowników serwisów samochodowych, diagnostów i pracowników ośrodków badawczych. Informacje zawarte w podręczniku mogą być również przydatne dla studentów o specjalności "automatyka i robotyka".

Nasza podręcznik do historii muzyki to doskonałe narzędzie edukacyjne, które doskonale wpisuje się w podstawę programową. Jest on zaprojektowany tak, aby przygotować uczniów do egzaminu końcowego z historii muzyki oraz do nowej formuły matury.

Nowe wydanie popularnych utworków dla dzieci w nowoczesnej szacie graficznej z ilustracjami.

Wybrane zagadnienia modelowania CFD procesu wytłaczania tworzyw polimerowych.

Nowa stal bainistyczna do zastosowań na szyny kolejowe.

Teoretyczne podstawy cyfrowego bliźniaka aplikacji ETCS.

Modelowanie bezpieczeństwa inteligentnych systemów transportowych.

Brak na rynku wydawniczym publikacji popularnonaukowej, dotyczącej prak-
tycznego wykorzystania odnawialnych źródeł energii, stał się bardzo widoczny
w obliczu rosnącego zainteresowania tą tematyką. W związku z tym podjąłem się
opracowania publikacji skierowanej do szerokiego grona odbiorców, zainteresowa-
nych tą dziedziną techniki, w teorii i w praktyce.
Jest to kolejne wydanie serii książek, które opublikowałem z dziedziny praktycz-
nego wykorzystania OZE. Starałem się przedstawić w niej w sposób kompleksowy,
zagadnienia związane z wykorzystaniem energii: słonecznej, geotermalnej, wodnej,
wiatrowej, biomasy, wodoru i sposobie jej magazynowania.
W opracowaniu tym szczególną uwagę zwróciłem na wpływ, jaki mają urządze-
nia zasilane z OZE na rozwój naszej gospodarki, ochronę środowiska oraz tworzenie
nowych miejsc pracy.
Treść książki dostosowałem do wymogów podstaw programowych dla zawodu
technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej.
Dokonałem aktualizacji danych, przedstawiłem najnowsze rozwiązania technicz-
ne urządzeń zasilanych z OZE.
wialnych źródeł energii”.
dr inż. Ryszard

Z zawilgoceniem ścian przyziemia (a co za tym idzie, ze szkodami przez zawilgocenie powodowanymi) spotyka się częstokroć w budynkach zabytkowych, lecz niestety również w budynkach stosunkowo nowych. Problem ten jest następstwem kapilarnego podciągania wód gruntowych spowodowanego brakiem, uszkodzeniem lub technicznym zużyciem izolacji poziomej muru.

Kapilarna absorpcja i transport wilgoci determinowane są przez właściwości zwilżające wody w stosunku do materiału oraz przez strukturę i rozkład porów w materiale. Zachodzą one zatem – w przypadku materiałów hydrofilowych (kąt zwilżania przez wodę < 90°) – w porach o promieniu od 10^-7 do 10^-4 m, nazywanych też porami kapilarnymi.

Na przestrzeni lat wypracowano szereg różnorodnych metod wykonywania tzw. wtórnej izolacji poziomej w murze. W przypadku metod mechanicznych w istniejący mur wprowadza się materiał izolacyjny, dzięki czemu w przekroju muru powstaje całkowicie nieprzepuszczalna dla wody, trwała warstwa, zapewniając tym samym zahamowanie jej kapilarnego transportu. Metody chemiczne (iniekcyjne) bazują na technologii wprowadzania w mur płynu iniekcyjnego, dzięki czemu powstaje blokada oparta na mechanizmie zwężenia światła kapilar, hydrofobizacji, uszczelnienia kapilar lub oddziaływaniu kombinowanym.

Przedmiotem pracy było poznanie zjawiska kapilarnego transportu wilgoci w przegrodach budowlanych oraz sposobów przeciwdziałania temu zjawisku, jak również analiza stosowanych dotychczas w kraju i na świecie metod oceny szeroko rozumianej skuteczności wtórnych izolacji poziomych wykonywanych w technologii iniekcji chemicznej. Z kolei celem pracy stało się zaproponowanie parametru pozwalającego ocenić i porównać skuteczność stosowanych środków iniekcyjnych.

Skuteczność środków iniekcyjnych w oczywisty sposób weryfikowana jest przez zastosowania praktyczne. Kluczową rolę w długofalowej ocenie środków iniekcyjnych mają jednak badania prowadzone zarówno laboratoryjne, jak i in situ (czyli w rzeczywistych warunkach zastosowania).

Badania takie prowadzone są niemal od początku stosowania w budownictwie środków iniekcyjnych mających zapobiegać kapilarnemu zawilgacaniu przegród budowlanych. Obserwacji poddawany był wpływ preparatów iniekcyjnych bezpośrednio na stosowane w murach materiały budowlane (cegłę, kamień, zaprawę), na mury referencyjne (o zróżnicowanych rozmiarach), jak również prowadzono badania w warunkach rzeczywistych (na istniejących obiektach). W pracy opisano wybrane, przeprowadzone na przestrzeni kilkudziesięciu lat, w kraju i za granicą, badania dotyczące zastosowania i skuteczności metody odtwarzania poziomej izolacji przeciwwilgociowej muru w technologii iniekcji, w tym również badania własne autora.

W ramach pracy przeprowadzono badania absorpcji kapilarnej na niewielkich murkach referencyjnych, tj. próbkach składających się z sześciu cegieł ceramicznych ułożonych w trzy warstwy (na szerokość jednej cegły w obu kierunkach) i połączonych zaprawą wapienno-cementową. Próbki podzielono na grupy, a następnie zawilgocono – przy użyciu wody wodociągowej oraz roztworem mieszaniny soli – do dwóch stopni nasycenia (S=80% oraz 95%) oraz poddano iniekcji – metodą niskociśnieniową (przy zastosowaniu preparatu na bezie krzemianów i metylokrzemianów alkalicznych) oraz w technologii kremów iniekcyjnych (przy zastosowaniu dwóch typów kremu).
Badanie absorpcji prowadzono umieszczając próbki w pojemnikach z wodą w taki sposób, aby ciecz przez cały okres badania miała styczność jedynie z dolną powierzchnią oraz rejestrując zmianę masy próbki w czasie 24 godzin od zanurzenia. Po zakończeniu badania dla każdej z próbek obliczono wartości przyrostu masy na jednostkę powierzchni zanurzonej wodzie (po każdym ważeniu) oraz wykonano wykresy tej wielkości w funkcji pierwiastka z czasu zanurzenia w wodzie. Analogiczne badania wykonano dla dwóch rodzajów próbek referencyjnych, tj. nie poddanych iniekcji oraz zawierających powłokową hydroizolacje z mineralnej zaprawy uszczelniającej.

Z uwagi na zróżnicowany kształt wykresów absorpcji kapilarnej badanych próbek, zaproponowano wprowadzenie nowej wielkości, pozwalającej ocenić przebieg procesu absorpcji – synoptycznego współczynnika absorpcji kapilarnej s_w . Natomiast w celu oceny skuteczności środków iniekcyjnych przeciwdziałających podciąganiu kapilarnemu wilgoci, zaproponowano wprowadzenie kolejnej nowej wielkości, czyli stopnia redukcji absorpcji kapilarnej R_a , uwzględniającej dwie wartości odniesienia, tj. średnie wartości synoptycznego współczynnika absorpcji kapilarnej próbek nie poddanych iniekcji oraz zawierających powłokową izolacje mineralną.
Wyniki przeprowadzonych badań potwierdziły postawioną wcześniej tezę – zarówno stosowany środek iniekcyjny i sposób jego aplikacji, jak również stopień zawilgocenia i zasolenia przegrody mają istotny wpływ na skuteczność wykonania wtórnej hydroizolacji poziomej przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie. Zaobserwowano również, że istotnym efektem wykonania w murze wtórnej hydroizolacji poziomej metodą iniekcji jest nie tylko ograniczenie absorpcji, ale również zmiana jej dynamiki.

W związku z powyższym zaproponowano nową procedurę prowadzącą do ustalenia stopnia redukcji absorpcji kapilarnej, jako kryterium pozwalającego klasyfikować środki iniekcyjne pod kątem ich wpływu na zahamowanie kapilarnego transportu wilgoci w przegrodach budowlanych.

Książka Kolej Transandyjska – Callao – Lima – La Oroya, dzieło polskiego inżyniera Ernesta Malinowskiego autorstwa Przemysława Dominasa jest opowieścią o jednej z najbardziej zaawansowanych, w momencie budowy, technicznie i najwyżej położonych kolei na świecie. W publikacji została opisana historia budowy tej kolei, zaprojektowanej przez polskiego inżyniera Ernesta Malinowskiego. Na linii zastosowano unikatowe rozwiązania trasowania szlaku w postaci zakosów (zygzaków), umożliwiających wznoszenie szlaku wzdłuż stromych ścian skalnych Andów, w terenie, gdzie brakowało miejsca na poprowadzenie torowiska w łuku. Wybudowano ponad 60 tuneli kolejowych, z których tunel szczytowy Galera jest najwyżej położonym tunelem na świecie (4774 m n.p.m.) oraz zrealizowano kilkanaście dużych mostów, z których most Verrugas po wybudowaniu był najwyższym tego typu obiektem na świecie (76 m wysokości).