Podstawy konstrukcji maszyn: ćwiczenia laboratoryjne

Przedmowa

Zajęcia laboratoryjne z podstaw konstrukcji maszyn, obok wykładów i ćwiczeń projektowych, stanowią istotne uzupełnienie procesu nauczania przyszłych inżynierów mechaników w zakresie samodzielnego myślenia podczas projektowania i eksploatacji maszyn, utrwalenia zasad konstruowania, postrzegania podobieństwa mechanicznego między układem laboratoryjnym a układem rzeczywistym oraz interpretacji zjawisk zachodzących podczas użytkowania konstrukcji.

Skrypt niniejszy jest przeznaczony dla studentów studiów dziennych i studiów zaocznych Wydziału Mechanicznego WAT i stanowi literaturę podstawową do zajęć laboratoryjnych z podstaw konstrukcji maszyn. Opracowanie to umożliwia studentom przygotowanie się do zajęć, poprawne przeprowadzenie części praktycznej i opracowanie sprawozdania z wykonanych ćwiczeń.

Tematyka ćwiczeń ujętych w opracowaniu dotyczy:

1. Wyznaczania wykresu Wohlera, jako podstawowej charakterystyki zmęczeniowej materiału konstrukcyjnego.

2. Oceny przebiegu i mechanizmu pękania elementów konstrukcji pracujących w warunkach obciążeń zmiennych.

3. Wyznaczania rozkładu obciążeń w połączeniach nitowych.

4. Określania sztywności śruby pracującej z zaciskiem wstępnym.

5. Wyznaczania prędkości krytycznej wału maszynowego.

W ostatniej, szóstej części, zamieszczono podstawowe informacje dotyczące analizy błędów oraz opracowywania uzyskanych wyników pomiarów. Wszystkie instrukcje do ćwiczeń poprzedzono krótkim wprowadzeniem teoretycznym, które, z przyczyn oczywistych, nie wyczerpuje problematyki dotyczącej wykonywanego ćwiczenia. Z tego powodu na końcu każdej instrukcji podano literaturę, którą należy traktować jako literaturę uzupełniającą.

Opracowanie oparto w dużej mierze na polskiej, najnowszej i ogólnie dostępnej literaturze przedmiotu i publikacjach, których autorami są m.in. byli pracownicy naukowo-dydaktyczni Zakładu Podstaw Konstrukcji Maszyn i Grafiki Inżynierskiej Wydziału Mechanicznego Wojskowej Akademii Technicznej, wybitni specjaliści w dziedzinie wytrzymałości zmęczeniowej i konstrukcji maszyn: prof. dr hab. inż. Stanisław Kocańda, czł. rzecz. PAN oraz prof. dr hab. inż. Andrzej Krukowski.

Serdecznie dziękuję panu dr hab. inż. Wiesławowi Szafrańskiemu za wnikliwą recenzję pracy oraz cenne i życzliwe wskazówki, które korzystnie wpłynęły na ostateczny kształt skryptu.

Lucjan Śnieżek