W pracy przedstawiono współczesne zasady kształtowania przestrzeni publicznych miast europejskich, przy zastosowaniu narzędzia, którym jest projektowanie urbanistyczne, w odniesieniu do przekształceń struktury przestrzennej i obrazu ...

W pracy przedstawiono współczesne zasady kształtowania przestrzeni publicznych miast europejskich, przy zastosowaniu narzędzia, którym jest projektowanie urbanistyczne, w odniesieniu do przekształceń struktury przestrzennej i obrazu ...

Podręcznik akademicki zawiera kompendium wiedzy z zakresu urbanistyki, planowania przestrzennego i gospodarki przestrzennej. Przedstawiono w nim teoretyczne podstawy planowania przestrzennego wsparte licznymi przykładami z praktyki planistycznej, pochodzącymi z krajów Europy Zachodniej i Północnej oraz Polski, a także realizacjami urbanistycznymi. Prezentowane przykłady omawiane są na tle procesów typowych dla kształtowania się systemów osadniczych w Europie oraz struktur przestrzennych miast. Podręcznik jest bogato ilustrowany. Zamieszczone fotografie ukazują formy zabudowy oraz charakterystyczne zachowania w środowisku zurbanizowanym.

W monografii omówiono zagadnienia związane z oceną oddziaływania hałasu generowanego przez pojazd kolejowe zwiększonych prędkości na otoczenie. Zidentyfikowano główne źródła hałasu w pojeździe kolejowym zwiększonych prędkości w oparciu o rzeczywiste wyniki pomiarów akustycznych. Określono dominujące źródła emisji hałasu oraz ich charakterystyk amplitudowo-częstotliwościowych.

W dalszej części pracy przedstawiono autorski model propagacji hałasu wraz ze zbudowaną bazą danych, zawierającą rzeczywiste przebiegi w dziedzinie czasu i częstotliwości. Dodatkowo, na podstawie przeprowadzonych badań eksperymentalnych zweryfikowano zachowanie wybranych modeli propagacji hałasu, w tym autorskiego modelu, opisujących zmianę poziomu dźwięku z podziałem częstotliwości na pasma tercjowe, w funkcji zmiennej odległości obserwatora od linii kolejowej, na której eksploatowany jest badany pojazd kolejowy zwiększonych prędkości.
 

W monografii zaproponowano rozwiązanie problemu związanego z interpretacją wyników opierających się na porównaniu wartości zmierzonych do wartości dopuszczalnych. W tym celu zaproponowano autorski wskaźnik obciążenia hałasem, określający trzy przedziały wartości hałasu: akceptowalne, niepokojące oraz niedopuszczalne.

Opracowanie dotyczy wystaw architektonicznych weneckiego Biennale architektonicznego. Książka nie jest jednak typową chronologiczną kroniką tych spotkań, ponieważ według Autora, nie sposób ich opisać jako jednej wielkiej całości, a ponadto nie wydaje się to celowe. W efekcie powstał metaforyczny zbiór refleksji na temat architektury, poprzedzony komentarzem dotyczącym – „lustra weneckiego”.
 
Podobnie jest z wystawami architektonicznymi weneckiego Biennale. Oglądamy eksponaty, oceniamy je, opisujemy, zapamiętujemy albo i nie, a jednocześnie, zwłaszcza my architekci, przeglądamy się w nich – w cudzych osiągnięciach – i możemy porównywać od razu prezentację i powidoki własnych prac. To porównywanie jest nie uniknione, bo po to zresztą wystawy te są organizowane. Obejrzyj i przymierz się do tego co oglądasz, oceniaj i ucz się, podziwiaj i zazdrość. Dziś jesteś z tej strony lustra, ale pożądaj miejsca po drugiej stronie. Tak to chyba działa, albo powinno działać.

Monografia ma charakter eseju naukowego, co upoważnia Autora do odejścia od jego sztywnej konstrukcji, pozwala na swobodny dobór źródeł według własnego uznania oraz posłużenia się anegdotą lub osobistymi doświadczeniami. Profesor Białousz korzysta obficie z tych przyzwoleń prezentując opracowania o tematyce szerszej niż sugeruje tytuł, obejmujące w przekroju historycznym kształtowanie się metodologii badań, oceny, nazewnictwa gleb oraz kartograficznego ujęcia ich wszechstronnej klasyfikacji na terenie Polski, odnosząc je także do osiągnięć światowych w tym zakresie. […]

Podręcznik powstał na podstawie wykładów fizyki ogólnej prowadzonych przez autorów dla studentów różnych wydziałów Politechniki Warszawskiej, a przede wszystkim studentów Wydziału Fizyki, dlatego treść dostosowana jest głównie do wymagań programowych tego właśnie wydziału. Podręcznik może być również przydatny dla studentów innych wydziałów (także innych szkół technicznych), a także wydziałów uniwersyteckich. Zrozumienie przedstawionego w podręczniku materiału wymaga znajomości (początkowo w niewielkim stopniu) analizy matematycznej i algebry. Ponieważ zazwyczaj przedmioty te są wykładane na pierwszych semestrach studiów (równolegle z fizyką) starano się, aby bardziej zaawansowany aparat matematyczny wprowadzany był stopniowo i aby nowym pojęciom matematycznym nadawać interpretację fizyczną. Większość materiału wyłożono w sposób tradycyjny, bowiem ograniczona objętość podręcznika nie pozwalała na eksperymentowanie w tym zakresie. W obecnym wydaniu dokonano wielu zmian. Przede wszystkim wprowadzono nowe definicje i siedem podstawowych jednostek miar, które obowiązują od 20 maja 2019 roku. Do treści poszczególnych rozdziałów (zwłaszcza 11–14) wprowadzono szereg zmian merytorycznych. Dla wygody Czytelnika poszerzono indeks przedmiotowy, dodano tablicę stałych fizycznych, tablicę pochodnych podstawowych funkcji oraz kilka ważniejszych wzorów trygonometrycznych.

...W publikacji omówiono zarówno podstawy doświadczalne, jak i modele teoretyczne wszystkich działów fizyki klasycznej, mechaniki kwantowej, fizyki jądrowej oraz podstawy fizyki ciała stałego. Prezentację materiału przeprowadzono za pomocą analizy matematycznej i algebry, stopniując trudność zagadnień. 
 
W obecnym piątym wydaniu podręcznika wprowadzono wiele zmian. Przede wszystkim ulepszono jego szatę graficzną. Poprawki objęły też prawie wszystkie rysunki. Szereg zmian merytorycznych wprowadzono do treści poszczególnych rozdziałów. Poszerzono indeks przedmiotowy, dodano tablicę stałych fizycznych, tablicę pochodnych podstawowych funkcji, kilka ważniejszych wzorow trygonometrycznych oraz uproszczony układ okresowy pierwiastków Mendelejewa.

Podręcznik, w odróżnieniu od innych dostępnych pozycji książkowych związanych tematycznie z energoelektroniką, jest poświęcony przede wszystkim elementom i podzespołom stosowanym do budowy urządzeń energoelektronicznych, które służą do przekształcania i sterowania energią elektryczną.

Tekst wydania drugiego został poprawiony i przystosowany do wykorzystania przez studentów studiów inżynierskich, magisterskich oraz doktoranckich kierunku inżynieria mechaniczna na Wydziale Mechanicznym-Technologicznym Politechniki Warszawskiej. Autor ma nadzieję, że zaprezentowany w książce materiał może być także przydatny studentom i doktorantom innych uczelni akademickich i szkół wyższych do pogłębiania i utrwalania wiedzy z obszaru termodynamiki, w celu umożliwienia stosowania jej w tak zwanych zaawansowanych technologiach.

Metody graficznej prezentacji danych naukowych. Teoria i przykłady zastosowań

uzupełnieniem publikacji Architektura współczesna. Geneza i charakterystyka wiodących nurtów wydanej w 2017 roku, w której przedstawiono wiodące nurty światowej architektury XX i XXI wieku. Na uboczu tych głównych kierunków rozwijał się niszowy nurt architektury organicznej, kształtowany w USA przez wybitnych twórców: Louisa H. Sullivana, Franka Lloyda Wrighta, oraz w Europie przez Hiszpana Antoniego Gaudíego, Fina Alvara Aalto oraz Austriaka Rudolfa Steinera. Architektów tych łączyło dążenie do odrzucenia wszelkich schematów stylistycznych na rzecz formowania budowli symulujących naturalny wzrost podpatrzony w przyrodzie. Każdy z tych twórców stworzył wybitne dzieła o odrębnych indywidualnych cechach. Wszyscy oni w inspiracjach z natury poszukiwali odpowiedzi na pytanie, jak kształtować architekturę zharmonizowaną z otoczeniem i odpowiadającą uwarunkowaniom społeczno-ekonomicznym ich czasów, bez kontynuowania historycznych tradycji architektury tworzonej przez poprzednie pokolenia.
 
Nic lepiej nie rozwiązuje złożonych problemów energetycznych i ekologicznych, odnawiania zasobów i pełnego wykorzystania właściwości materiałów, jak sama natura. Dlatego istnieje cała grupa projektantów młodszej generacji, która uważa się za kontynuatorów organicznej tradycji. Książka niniejsza jest próbą przedstawienia genezy i charakterystyki ważnych nurtów obecnego i poprzedniego stulecia: architektury organicznej i nowo organicznej, które wychodzą naprzeciw wspomnianym wyzwaniom.

Skrypt dotyczy zagadnień wymiany ciepła, analizowanych na przykładzie konkretnych problemów obliczeniowych. Przeznaczony jest dla studentów kierunku Inżynieria Chemiczna i Procesowa oraz pokrewnych kierunków technicznych.

Dobra znajomość zjawisk zachodzących podczas drukowania jest niezbędna do efektywnego stosowania standaryzacji i optymalizacji procesów drukowania, które pozwalają wykonywać druki najwyższej jakości przy zachowaniu wysokiej wydajności produkcji.
 
Prezentowana monografia obejmuje tematycznie cztery główne techniki drukowania: offset, fleksografię, sitodruk i wklęsłodruk, z uwzględnieniem odmian offsetu, jakimi są heatset i coldset. W pierwszych rozdziałach pracy przedstawiono zagadnienia ogólne, odnoszące się do wszystkich rodzajów technologii. Dotyczą one najważniejszych właściwości materiałów stosowanych w procesach drukowych, ich zmian w trakcie trwania procesu drukowania i wzajemnego oddziaływania. Omówiono również zagadnienia teoretyczne związane z transferem farby na podłoże drukowe, zarówno w ujęciu ilościowym, jak i jakościowym. Znaczna część pracy obejmuje procesy utrwalania farb, które są integralną częścią procesów drukowania. Kolejne rozdziały dotyczą poszczególnych technik drukowania. Każda z nich ma swoją specyfikę i inny zbiór czynników decydujących o jakości i parametrach uzyskiwanych druków. Przedstawiono specyficzne warunki przenoszenia farby charakterystyczne dla tych technik, właściwości materiałów eksploatacyjnych wykorzystywanych w tych procesach, parametry pracy podzespołów maszyn drukujących oraz możliwe zakresy regulacji parametrów prowadzenia procesów drukowania, jak też ich wpływ na parametry uzyskiwanych odbitek drukarskich.
 
Końcowe rozdziały pracy poświęcono zagadnieniom dotyczącym wykorzystania omawianych technik poligraficznych do wykonywania nadruków na podłożach innych niż typowe. Najczęściej wymagana jest tu adaptacja procesu drukowania do konkretnych warunków związanych z charakterystycznymi właściwościami zadrukowywanych powierzchni i materiałów lub jego dostosowanie do oczekiwanych cech wykonywanego nadruku.