Na wozie i pod wozem. Autobiografia oficera wywiadowczego "dwójki" 1890-1945

Stanisław Zenon Zakrzewski (1890-1976) - uczestnik strajku szkolnego 1905 r. maturzysta Szkoły Ziemi Mazowieckiej w 1911 r., absolwent Akademii Eksportowej w Wiedniu. Działać/ Stowarzyszenia Akademickiego „Ognisko", komisarz „Drużyn Strzeleckich". W 1915 r. wcielony do armii bawarskiej w Monachium, w 1918 r. przeniesiony do Kolna, gdzie organizował Polską Organizacją Wojskową i uczestniczył w rozbrajaniu Niemców. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości adiutant gen. Aleksandra Osińskiego w Dowództwie Okręgu Generalnego Łódź oraz w Generalnym Inspektoracie Piechoty w Warszawie. Od 1919 r. oficer Oddziału 11 Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (tzw. Dwójki). Współorganizator spotkania „trzech Józefów" (Piłsudskiego, Hallera, Dowbora-Muśnickiego). Oficer łącznikowy Sztabu Generalnego z aliancką Misją Plebiscytową podczas plebiscytu na Warmii i Mazurach, w czasie wojny polsko-bolszewickiej oficer łącznikowy z misją wojskową gen. Maxime'a Weyganda. Od 1922 r. attache morski w Komisariacie Generalnym RP w Wolnym Mieście Gdańsku. W latach 1923-1924 konsul RP w Monachium. Po powrocie do Gdańska m.in. dyrektor firmy „Bałtyk" (Gdański Handel Zamorski), dyrektor Targów Gdańskich, sekretarz Gminy Polskiej, redaktor naczelny „Gazety Gdańskiej". W latach 1926-1939 wicedyrektor Polskiej Agencji Telegraficznej (PAT). Był założycielem Polskiego Związku Reklamowego oraz współzałożycielem Kontynentalnego Związku Reklamy w Paryżu, a tak-/e profesorem Wyższej Szkoły Dziennikarskiej w Warszawie. We wrześniu 1939 r. - po odmowie prowadzenia PAT dla Niemców - aresztowany przez gestapo. Od 1941 r. zajmował się nauczaniem, od sierpnia 1944 r. do maja 1945 r. był osadzony w jenieckim obozie pracy w Niemczech. Po zakończeniu II wojny był m.in. redaktorem naczelnym Wydawnictw Morskich w Lidze Morskiej (czasopisma „Morze", „Młodzież Morska1'), przewodniczącym Sekcji Wodnej Wystawy Ziem Odzyskanych we Wrocławiu (1948), kierownikiem Wydawnictw Bankowych Banku Gospodarstwa Krajowego, doradcą prezesa Polskiej Izby Handlu Zagranicznego oraz doradcą ds. reklamy dyrektora Państwowego Wydawnictwa Naukowego. Wielki miłośnik żeglarstwa - od 1928 r. do końca życia zasiadał we władzach Yacht Klubu Polski oraz Polskiego Związku Żeglarskiego, był sędzią regatowym, po II wojnie brał udział w reaktywacji obu związków. W 1955 r. został członkiem założycielem Klubu Marynistów Polskich.