Parowozy normalnotorowe produkcji polskiej

Bogdan Pokropiński, znany Autor wielu publikacji o historii kolejnictwa, tym razem przedstawia Czytelnikom historię i budowę wszystkich serii i typów parowozów normalnotorowych, a także eksportowych szerokotorowych, produkowanych przez: „Pierwszą Fabrykę Lokomotyw w Polsce S.A.” w Chrzanowie, „Warszawską Spółkę Akcyjną Budowy Parowozów” w Warszawie, „Zakłady Mechaniczne Hipolita Cegielskiego” w Poznaniu oraz Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego we Wrocławiu. Opisano parowozy będące zarówno konstrukcjami rodzimymi, jak i wytwarzane na podstawie obcych dokumentacji. Znalazły się tu więc parowozy liniowe dla PKP (pospieszne, osobowe, towarowe), przemysłowe, parowozy produkowane wyłącznie na eksport (także szerokotorowe) oraz niezrealizowane projekty parowozów. Opis każdej konstrukcji uzupełnia rysunek i fotografie.

Od Autora
W niniejszej pracy starałem się jak najobszerniej przedstawić temat produkcji parowozów normalnotorowych, a także szerokotorowych, w naszym kraju. Pomimo zbierania przez ponad 30 lat materiałów do tej książki, nie udało mi się zgromadzić pełnych informacji dotyczących statystyki. Zapewne przyczyną tego niepowodzenia jest fakt, że przez długi czas w powojennej Polsce wiele dziedzin życia gospodarczego było objętych tajemnicą, a chęć uzyskania dokładniejszych informacji była postrzegana jako działalność szpiegowska.

Jednakże w czasach, gdy Europa była jeszcze podzielona na dwa nieprzyjazne obozy, odwiedzali nasz kraj zachodni goście, którzy za opłatą otrzymywali zezwolenia na fotografowanie obiektów kolejowych i taboru szynowego, a nawet chętnie udostępniano im różne wykazy i dane statystyczne, niedostępne dla nas –Polaków.
Toteż w opracowywaniu zestawień statystycznych pomogli mi historycy kolei, panowie: R. Holzinger z Austrii, J. Peckmann z Kanady, J. Nurminen z Finlandii i J. Dreimanis z Łotwy, za co składam im serdeczne podziękowania.

Wiele statystyki dotyczącej polskich parowozów ukazało się również w niemieckich czasopismach kolejowych: „Lok-Report” i „Eisenbahn-Kurier”. Dokumenty, do których dotarłem w fabrykach parowozów Fablok i HCP były spisami sporządzanymi w działach handlowych. Były to jednak materiały zdekompletowane, tak jakby ktoś celowo wyjął niektóre strony, a przy tym zawierające sprzeczne dane. Dlatego zaznaczam, że zamieszczone w książce wykazy wyprodukowanych parowozów, jak też inne dane statystyczne, mogą być niepełne oraz mogą zawierać nieścisłości, za co Czytelników przepraszam, a temat uważam za otwarty.