Promieniowe sprężarki dmuchawy i wentylatory.

W zasadniczym zakresie niniejsza książka jest kontynuacją dzieła Profesora Edmunda Tuliszki (1920-2006), który po studiach (na Politechnice Łódzkiej, a także matematyka na Uniwersytecie Łódzkim) podjął pracę dydaktyczną oraz badawczą w obecnym Instytucie Maszyn Przepływowych, a także w przemysłowym Instytucie Techniki Cieplnej w Łodzi. Głównym przedmiotem jego zainteresowań były maszyny sprężające.
W 1961 roku prof. E. Tuliszka został zaangażowany do pracy dydaktycznej na Politechnice Poznańskiej – na Wydziale Budowy Maszyn, w Katedrze Teorii Maszyn Cieplnych, której kierownictwo objął w 1962 roku. Katedra prowadziła wtedy specjalność systemy, maszyny i urządzenia energetyczne.
W tym samym roku zapoczątkowano współpracę Katedry z Zakładami Budowy Maszyn i Aparatury im. L. Zieleniewskiego oraz OBR CEBEA w Krakowie, w dziedzinie sprężarek, dmuchaw i wentylatorów. Było to impulsem do zapoczątkowania badań w tym zakresie i rozwoju bazy laboratoryjnej. W 1972 roku CEBEA zlecił Katedrze badania nad wirnikami i dyfuzorami promieniowych maszyn sprężających oraz opracowanie koncepcji typoszeregów dmuchaw i sprężarek promieniowych.
Wiele dmuchaw wyprodukowanych w tym okresie jest wciąż eksploatowanych w przemyśle chemicznym oraz w oczyszczalniach ścieków, zarówno w Polsce, jak i za granicą, w tym m.in. w krajach byłego ZSRR, na Węgrzech, w Czechosłowacji i Niemczech. Podsumowaniem działalności badawczej, rozwojowej i dydaktycznej prof. E. Tuliszki było wydanie monografii pt. Sprężarki, dmuchawy i wentylatory (WNT, 1969; drugie wydanie w 1976 roku).
Profesor E. Tuliszka zawsze łączył pracę badawczą z działaniami na rzecz przemysłu. Należy zaznaczyć, że takie podejście do badań wynikało z wyznawanej przez niego zasady, zgodnie z którą po to prowadzi się badania, aby umieć lepiej konstruować. Autor utożsamia się z takim sposobem myślenia i w miarę możliwości stara się kontynuować dzieło Profesora.
W ramach podjętej w 1989 roku współpracy z HCP SA zaproponowano produkcję jednostopniowych dmuchaw promieniowych. Prace badawczo-rozwojowe były prowadzone w ramach projektów celowych. Jednocześnie trwało doskonalenie metod projektowania i optymalizacji konstrukcji. Dotychczas w wyniku tej inicjatywy w HCP wyprodukowano ponad 300 dmuchaw o mocy od 40 kW do 1500 kW, w tym ponad 160 na eksport. Zapoczątkowana wówczas działalność badawcza oraz współpraca z przemysłem są kontynuowane.
Obecnie, w drugiej dekadzie XXI wieku, monografia prof. E. Tuliszki nie jest już źródłem wystarczającym, ani jako materiał dydaktyczny, ani jako podręcznik