Wykorzystanie wielootworowych filtrów ceramicznych do filtracj ciekłej stali z wtrąceń niemetalicznych.

Masywne stopy amorficzne-metody wytwarzania, właściwości, zastosowanie.

Procesy cięcia i wykrawania elementów ze stali elektrotechnicznych

Książka to dogłębna analiza fraktograficzna stali, termoplastów oraz kompozytów na ich osnowie.

Odlewy ze staliwa austenitycznego w budowie pieców do nawęglania. Teoretyczne i praktyczne aspekty podwyższania trwałości. 

Obróbka plastyczna. Materiały pomocnicze do projektowania.

Projektowanie uchwytów obróbkowych specjalnych.

Wpływ wybranych żużli metalurgicznych na poprawę właściwości materiałów inżynierskich i pigmentów.

Książka jest podsumowaniem trzydziestoletniego dorobku i doświadczeń Autora w zakresie spajania węglików spiekanych ze stalą w aspekcie wytwarzania narzędzi. Podstawową metodą spajania obydwu materiałów jest lutowanie twarde, a także coraz powszechniejsze klejenie. Omówiono także inne rzadziej stosowane, ale możliwe, metody łączenia węglików spiekanych ze stalą. Skoncentrowano się na zestawieniu i charakterystyce materiałów dodatkowych do klejenia i lutowania twardego (kleje, topniki, luty, atmosfera kontrolowana, próżnia). Przedstawiono zagadnienia wynikające z konsekwencji łączenia węglików spiekanych ze stalą, przede wszystkim naprężenia i odkształcenia towarzyszące procesom cieplnym w lutowaniu twardym, a także niezgodności występujące w połączeniach klejowych i lutowanych. Podano metody badań węglików spiekanych oraz ich połączeń ze stalą, stanowiące zarówno nieniszczące, jak i niszczące metody kontroli. Zamieszczono przykłady praktycznego zastosowania połączeń węglików spiekanych ze stalą w przemyśle narzędziowym, z przedstawieniem technologii łączenia różnych narzędzi stosowanych w obróbce skrawaniem, przemyśle wydobywczym węgla kamiennego i rud miedzi, w obróbce kamienia, budowie i remontach dróg, w rolnictwie, w obróbce drewna i przemyśle leśnym.

Skład chemiczny stopów metali zarówno w procesach metalurgicznych, jak również w procesach technik wytwarzania półwyrobów i wyrobów - elementów maszyn i urządzeń - determinuje od wielu dziesiątek lat, także obecnie, ich postęp technologiczny. Współcześnie nabiera szczególnego znaczenia ze względu na ciągły postęp w rozwoju procesów metalurgicznych oraz w opracowaniu nowych materiałów metalicznych, często cechujących się właściwościami materiałów funkcjonalnych, które szczególnie w dużym stopniu zależą od ich składu chemicznego. Jednocześnie, z uwagi na spełnienie wymagań nowoczesnych procesów wytwarzania tych materiałów, zwiększa się rola kontroli składu chemicznego w ich procesach technologicznych.
W opracowaniu przedstawiono stan obecny najczęściej stosowanych metod analizy składu chemicznego w laboratoriach przemysłowych: spektrometrii emisyjnej ze wzbudzeniem iskrowym (OES), rentgenowskiej spektrometrii fluorescencyjnej z dyspersją fali (WDX) i z dyspersją energii (EDX) oraz ekstrakcji wysokotemperaturowej (analiza elementarna). Przedstawiono ich rozwój na przestrzeni lat - ewolucję konstrukcji i możliwości aparatury badawczej. Wskazano na podstawowe zjawiska fizyczne cechujące charakteryzowaną metodę analizy składu chemicznego i umożliwiające ich zastosowanie w praktyce inżynierskiej. Omówiono główne elementy i podzespoły aparatury - jednocześnie wskazano na cechy ich konstrukcji, które mają decydujący wpływ na dokładność prowadzonej analizy składu chemicznego. Podano główne problemy występujące w analizie składu chemicznego stopów metali, z wyróżnieniem rentgenowskiej spektrometrii fluorescencyjnej, dla której wykazano także inne zastosowanie. Przedstawiono nowe użycie charakteryzowanych metod, m.in. spektrometrii emisyjnej ze wzbudzeniem iskrowym do oceny wtrąceń niemetalicznych oraz rentgenowskiej spektrometrii fluorescencyjnej do analizy rozkładu powierzchniowego zawartości pierwiastków. Potwierdzono rolę i zasady preparatyki w jakości analizy oraz w pracy spektrometrów i analizatorów w układzie automatycznym zintegrowanym z procesami technologicznymi produkcji.

Niniejszy skrypt zawiera informacje dotyczące najczęściej stosowanych metod kontroli ciekłego metalu oraz powszechnie stosowanych metod odlewania.

Stosowane obecnie technologia i metody kontroli opisane w tym skrypcie są dogłębnie i atrakcyjnie przedstawione.

Monografia dotyczy zagadnień będących w ostatnich dekadach przedmiotem szczególnie intensywnych badań o charakterze podstawowym i technologicznych, skupionych na znacznej poprawie właściwości tworzyw metalicznych metodami przeróbki plastycznej z wykorzystaniem efektów strukturalnych, towarzyszących dużemu odkształceniu metali. W pracy przedstawiono nowe elementy poznawcze, dotyczące procesów zachodzących w wybranych tworzywach metalicznych, będące efektem prac eksperymentalnych Autorki. 

Optymalizacja właściwości użytkowych materiałów wymaga przede wszystkim znajomości wzajemnych zależności ilościowych w relacji: mikrostruktura materiału ujęta w syntetycznych kategoriach stereologicznych, a jego właściwości. W celu programowanego kształtowania mikrostruktury w wyniku stosowania różnego rodzaju procesów wytwarzania, niezbędne jest dokonywanie kompleksowego opisu tej mikrostruktury. Z drugiej strony, w celu uzyskania materiałów o określonych optymalnych właściwościach użytkowych konieczne jest również sporządzanie możliwie pełnych charakterystyk użytkowych w zależności od przeznaczenia badanych materiałów. Niniejsza praca, poprzez przedstawione metodyki badawcze w zakresie charakterystyk mechanicznych, korozyjnych i strukturalnych, a także w oparciu o metody metalografii ilościowej z wykorzystaniem metody kombinatorycznej opartej o teorię kwantów fazowych , stanowi syntetyczne ujęcie zagadnienia strukturalnych uwarunkowań wybranych właściwości użytkowych niektórych stopów żelaza. Przedmiotem badań były: żeliwo o osnowie perlitycznej i zróżnicowanej postaci grafitu, stale niestopowe zwykłej jakości o zróżnicowanej zawartości węgla, stal niestopowa C45E o różnej dyspersji perlitu, stal łożyskowa (100Cr6) o różnej dyspersji węglików oraz stal narzędziowa X210Cr12, po obróbce plastycznej, o zróżnicowanej pasmowości. Podstawowe cele pracy zostały osiągnięte poprzez sformułowanie określonych istotnych zależności ilościowych między syntetycznym parametrem stereologicznym mikrostruktury w przypadku żeliwa, jednolitym syntetycznym parametrem stereologicznym  dla stali o różnej zawartości węgla (C10E, C15E, C25E, C45E oraz C55E) i różnej dyspersji perlitu (C45E), a także różnej dyspersji węglików (100Cr6) a szeregiem charakterystyk mechanicznych i korozyjnych. Opracowane syntetyczne parametry stereologiczne jednoznacznie identyfikują te mikrostruktury pod względem zawartości i morfologii, występujących w nich, poszczególnych faz/składników. Wyznaczono również graniczny rozmiar węglików w stali narzędziowej po obróbce plastycznej (X210Cr12) istotnie zmieniający jej podstawowe charakterystyki mechaniczne. Z naukowego punktu widzenia praca stanowi kompleksowe opracowanie zawierające elementy poznawcze uwidocznione w nowym syntetycznym podejściu do analiz mikrostrukturalnych metodami metalografii ilościowej, połączonym z interpretacją fenomenologii niektórych zjawisk mechanicznych i korozyjnych, jakie zachodzą w przebadanych materiałach w zależności od ich mikrostruktury. Ponadto, w oparciu o dane materiałowe zawarte w niniejszej pracy można prognozować optymalne rozwiązania technologiczne ze względu na wybrane właściwości użytkowe uzyskiwane między innymi przez programowane kształtowanie mikrostruktury, a zatem można realizować również cele utylitarne.