W książce opisano konstrukcje ujęte w programie studiów II stopnia. W rozdziale 1 opisano różne konstrukcje prętowe i prętowo-cięgnowe stanowiące przekrycie budynków o dużej rozpiętości. W rozdziale 2 omówiono różne rodzaje dachów wiszących oraz zasady obliczania cięgien prostych oraz układów cięgnowych o różnych sposobach zamocowania lin nośnych w konstrukcjach podpór. Tematem rozdziału 3 są konstrukcje masztów radiowych, oświetleniowych, energetycznych, przekaźnikowych i innych. W rozdziale 4 przedstawiono podstawowe informacje na temat konstrukcji i obliczeń wież.

Trzecia część podręcznika Stalowe konstrukcje prętowe zawiera treści wykładowe prezentowane na studiach drugiego stopnia na Politechnice Poznańskiej. W rozdziale 1 omówiono konstrukcje z łukami, zwracając szczególną uwagę na problemy stateczności łuków oraz zastosowanie takich konstrukcji w budownictwie ogólnym. Rozdział 2 zawiera podstawowe informacje z zakresu łukowych blach fałdowych stosowanych na zadaszenia obiektów użyteczności publicznej oraz obiektów przemysłowych. Podstawą rozdziału 3 jest cykl wykładów o prętowych konstrukcjach cienkościennych, które są coraz częściej wykorzystywane nie tylko na elementy obudowy konstrukcji hal, ale także na elementy konstrukcyjne (słupy, rygle) kompletnych układów poprzecznych. Rozdział 4 poświęcono konstrukcjom z przekryciami tekstylnymi. Zwrócono szczególną uwagę na omówienie właściwości technicznych tkanin stosowanych w obiektach sportowych oraz na przekrycia obiektów użyteczności publicznej. Ze względu na dążenie do oszczędności w zużyciu stali, a także do zwiększenia odporności na wpływy pożarowe oraz sztywności elementów konstrukcji, chętnie wykorzystuje się konstrukcje zespolone stalowo-betonowe. W rozdziale 5 podano informacje, na podstawie których można określić warunki I i II stanu granicznego zespolonych elementów zginanych, rozciąganych i ściskanych. W rozdziale 6 zamieszczono informacje na temat projektowania elementów hal według propozycji zawartych w normie EC3. Dotyczą one tych kwestii, które nie zostały opisane w książce Stalowe konstrukcje prętowe obciążone statycznie i dynamicznie (część I – Elementy konstrukcji hal przemysłowych oraz obiektów użyteczności publicznej), a które obowiązują w projektowaniu belek podsuwnicowych i konstrukcji szkieletowych, w tym hal. W aneksie zamieszczono uzupełnienia do wydania 1 części I podręcznika. W wydaniu drugim podręcznika w rozdziale 3 poprawiono błędy redakcyjne, a treść rozdziału 5 uzupełniono o dwa nowe przykłady. W rozdziale 6 wniesiono poprawki i w konsekwencji poprawiono wartości w obliczeniach w przykładzie 6.5.5. W podrozdziale 6.6 skorygowano oznaczenia we wzorach dotyczących opisu warunków nośności belek podsuwnicowych oraz dodano rysunki przekrojów belek podsuwnicowych z tężnikami poziomymi.

Na przewodnik składa się 9 zadań, które obejmują prace polowe z użyciem instrumentów i sprzętu geodezyjnego oraz prace kameralne (kontrola prac polowych, obliczenia i wyrównania obserwacji, przygotowanie danych do kartowania, tyczenia, kartowanie mapy, sporządzanie wykresów, rysunków, redagowanie sprawozdania, przygotowanie operatu itp.). Wykonanie każdego zadania jest omówione, zamieszczono także przykłady koniecznych dokumentów, a na końcu podano wzory formularzy geodezyjnych.

Skrypt jest przeznaczony dla studentów studiów niestacjonarnych i stacjonarnych na kierunku budownictwo. Jego zawartość jest zgodna ze standardami kształcenia obowiązującymi na studiach pierwszego stopnia na kierunku budownictwo, zatwierdzonymi przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego. Treść skryptu podzielono na dwie części. Część pierwsza, wstępna (rozdziały od 2 do 7), zawiera podstawowe wiadomości z matematyki i fizyki wykorzystane w drugiej, zasadniczej części skryptu. Rozdziały od 2 do 6 obejmują podstawy geometrii, funkcji jednej zmiennej oraz rachunku różniczkowego, całkowego, macierzowego i wektorowego. W rozdziale 7 omówiono podstawowe prawa fizyczne, a w szczególności trzy zasady dynamiki Newtona. W rozdziałach 8, 9 i 10 omówiono analizę kinematyczną oraz statyczną płaskich układów tarcz sztywnych. W rozdziale 11 opisano podstawowe typy płaskich układów prętowych oraz różne rodzaje działających na nie obciążeń. W rozdziale 12 przedstawiono definicję sił przekrojowych i równania różniczkowe równowagi. Rozdział 13 poświęcony jest wyznaczaniu wartości sił normalnych w kratownicach płaskich metodami zrównoważenia węzłów oraz Rittera. W rozdziałach 14 i 15 zaprezentowano dwie metody wyznaczania wykresów sił przekrojowych w belkach oraz ramach płaskich: metodę ogólną i metodę punktów charakterystycznych. W rozdziale 16 omówiono wyznaczanie wykresów sił przekrojowych w łukach kołowych oraz parabolicznych metodą ogólną. Rozdział 17 jest poświęcony zagadnieniom związanym z wyznaczaniem linii wpływu reakcji i sił przekrojowych w płaskich układach prętowych metodą statyczną. Omówienie zagadnień praktycznych można znaleźć na stronie internetowej http://www.moodle.bis.put.poznan.pl/, znajdującej się na portalu Moodle na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska.

Podręcznik jest przeznaczony przede wszystkim dla studentów wydziałów mechanicznych uczelni technicznych oraz kierunków pośrednio związanych z problematyką wytrzymałości materiałów i konstrukcji (na przykład inżynieria bezpieczeństwa, logistyka i inne), dla osób studiujących szeroko rozumiane zarządzanie, a także dla absolwentów uczelni technicznych chcących odświeżyć wiedzę z zakresu wytrzymałości. W kolejnych rozdziałach przedstawiono następujące zagadnienia: (1) podstawy wytrzymałości materiałów i konstrukcji, (2) układy prętowe, (3) analizę stanów naprężenia i odkształcenia, (4) hipotezy wytrzymałościowe, (5) momenty bezwładności figur płaskich, (6) skręcanie, (7) zginanie płaskie belek prostych, (8) wytrzymałość złożoną, (9) metody energetyczne, (10) ramy i łuki, (11) wyboczenia sprężyste konstrukcji, zmęczenie materiału, metodę elementów skończonych, badania wytrzymałościowe, współczesne konstrukcje inżynierskie, ekonomiczne aspekty obliczeń wytrzymałościowych, optymalizację w obliczeniach wytrzymałościowych.

MODELOWANIE MATEMATYCZNE SIEDMIOWARSTW. BELEK I PŁYT PROSTOKĄTNYCH

Zamieszczone w książce zadania, będące w większości oryginalnymi przykładami obliczeń opracowanymi przez autora, dotyczą mechaniki płaskich ustrojów prętowych statycznie wyznaczalnych w zakresie obliczania przemieszczeń, wyznaczania linii wpływu i rozwiązywania układów prętowych statycznie niewyznaczalnych metodą sił. Książka składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy zawiera zadania dotyczące obliczania przemieszczeń w belkach, ramach, kratownicach i łukach statycznie wyznaczalnych. W obliczeniach przemieszczeń prętów zakrzywionych wykorzystano analityczne rozwiązania dla łuków o różnych krzywiznach. W rozdziale tym przedstawiono także obliczenia wartości współczynnika ścinania dla wybranych przekrojów prętów. W drugim rozdziale zamieszczono zadania z zakresu wyznaczania linii wpływu reakcji, sił przekrojowych i wybranych przemieszczeń w ustrojach prętowych statycznie wyznaczalnych. Rozwiązano w nim również przypadki, w których poruszającym się obciążeniem jest siła o innym kierunku niż pionowy lub moment skupiony. Trzeci rozdział jest poświęcony przykładom obliczeń układów prętowych statycznie niewyznaczalnych metodą sił. Wiele zadań dotyczy wyznaczania linii wpływu wielkości statycznych w układach statycznie niewyznaczalnych. Szczególnie interesujące są rozwiązania dla belek ciągłych i łuków.

Makroskopowe rozpoznawanie skał i gruntów

Troć Maciej
Wojtasik T. Andrzej

Książka, pomyślana jako uzupełnienie zajęć praktycznych, ma pomóc w przygotowaniu do ćwiczeń z zakresu geologii inżynierskiej i geotechniki, prowadzonych na kierunku budownictwo na uczelniach technicznych. Może być także przydatnym źródłem informacji dla praktykujących geologów i geotechników prowadzących badania terenowe i laboratoryjne. Podano w niej podstawowe informacje teoretyczne pomocne w rozpoznawaniu skał i gruntów. Pierwsza część jest poświęcona makroskopowemu rozpoznawaniu skał, przy czym opis minerałów i skał ograniczono do zakresu niezbędnego dla studiujących na uczelniach technicznych. Część druga dotyczy makroskopowego rozpoznawania gruntów. Inspiracją do jej napisania było pojawienie się nowych norm z tego zakresu. Autorzy zaprezentowali sposoby opisu, klasyfikacji i rozpoznawania gruntów z uwzględnieniem wymogów podanych w nowych i starych normach

Monografia ma charakter eseju naukowego, co upoważnia Autora do odejścia od jego sztywnej konstrukcji, pozwala na swobodny dobór źródeł według własnego uznania oraz posłużenia się anegdotą lub osobistymi doświadczeniami. Profesor Białousz korzysta obficie z tych przyzwoleń prezentując opracowania o tematyce szerszej niż sugeruje tytuł, obejmujące w przekroju historycznym kształtowanie się metodologii badań, oceny, nazewnictwa gleb oraz kartograficznego ujęcia ich wszechstronnej klasyfikacji na terenie Polski, odnosząc je także do osiągnięć światowych w tym zakresie. […]

Witold Cęckiewicz : twórczość / [tekst i rysunki Witold Cęckiewicz]. –
Kraków, cop. 2016
Spis treści
WPROWADZENIE 3-8
OD AUTORA 9-11
ARCHITEKTURA - SZTUKA CZY UMIEJĘTNOŚĆ? 12-19
I - ARCHITEKTURA
II - URBANISTYKA
III - ARCHITEKTURA SAKRALNA
IV - ŁAGIEWNIKI
V - POMNIKI I RZEŹBY
VI - POMNIKI I RZEŹBY NIEZREALIZOWANE
VII - REFLEKSJE WIERSZEM PISANE
VIII - DANE BIOGRAFICZNE 20-81
82-161
162-233
234-281
282-343
344-379
380-391
392-402

Książka stanowi ważny głos w dyskusji na temat powstania i rozwoju nowoczesnej infrastruktury technicznej miast na ziemiach polskich w II połowie XIX i na początku XX wieku.

prof. dr hab. Paweł Grata (UR)

[…] praca ma charakter pionierski. Ukazanie wysiłków i dorobku miejskich społeczności Galicji w dziele unowocześnienia swoich małych ojczyzn każe – zwłaszcza na tle Królestwa Polskiego – nieco inaczej spojrzeć na tzw. nędzę galicyjską. Niedostatek i usytuowanie na europejskich krańcach ówczesnych centrów cywilizacji i postępu nie przekreśla trudów, starań i całkiem pokaźnych niekiedy osiągnięć będących wspólnym sukcesem – luminarzy bądź kapłanów postępu – inżynierów oraz będących wizjonerami niektórych prezydentów i burmistrzów miast galicyjskich.

prof. dr hab. Grzegorz Hryciuk (UWr.)

Aleksander Łupienko jest historykiem, pracuje jako adiunkt w Instytucie Historii im. T. Manteuffla PAN. Zajmuje się szeroko pojętym fenomenem dziewiętnastowiecznego miasta i jego przestrzeni. Autor książek o przestrzeni publicznej Warszawy, przestrzeni prywatnej kamienic czynszowych Warszawy (nagrodzonej nagrodą Klio oraz wyróżnieniem w konkursie im. Hanny Szwankowskiej), redaktor tomów o dziejach architektury, wpływie idei narodowych na architekturę i miejskiej przestrzeni publicznej, a także artykułów publikowanych w czasopismach polskich i zagranicznych, m.in. na temat ruchu higienicznego i idei konserwacji zabytków. Organizator serii konferencji poświęconych historii miejskiej.

Skrypt jest przeznaczony głównie dla studentów kierunków Gospodarka przestrzenna oraz Inżynieria środowiska i powinien im przybliżyć gatunki roślin, z którymi mogą się zetknąć podczas zajęć laboratoryjnych i terenowych, a także w przyszłej pracy zawodowej. Znajomość roślin zielnych, z których część posiada sprawdzone właściwości wskaźnikowe siedliska, może się okazać przydatna w ocenie stopnia żyzności wód powierzchniowych, zawartości niektórych pierwiastków w glebie czy też potrzeby zastosowania zabiegów melioracyjnych na terenach łąkowych.

W skrypcie opisano 86 gatunków roślin ujętych w pięciu rozdziałach:1. Trawy, 2.Turzycowate, 3.Motylkowate, 4.Rosłiny wodne i brzegowe, 5. Wybrane gatunki różnych rodzin.

W pracy omówiono zagadnienie efektywności działania superplastyfikatorów z uwzględnieniem różnych rodzajów cementu. Skupiono się przede wszystkim na współdziałaniu cement-domieszka upłynniająca, biorąc pod uwagę efekty technologiczne stosowania superplastyfikatorów w świeżych i stwardniałych kompozytach cementowych; czynnikiem różnicującym superplastyfikatory była ich baza chemiczna.

Określono również wpływ współdziałania cement-superplastyfikator na hydratację i mikrostrukturę tworzyw cementowych, w tym po dłuższych okresach twardnienia.

Publikacja jest adresowana do czytelników interesujących się technologią betonu, zwłaszcza możliwością modyfikowania właściwości tworzyw cementowych za pomocą domieszek upłynniających.