Silesiana

Obszerna monografia prezentująca historię ziemi rogoźnickiej, od czasów pierwszego osadnictwa, sięgających mezolitu (8000 do 4400 lat p.n.e.), do współczesności. Dzieje Rogoźnika zostały ukazane na tle burzliwej historii księstwa siewierskiego, Śląska oraz Zagłębia Dąbrowskiego, a także w perspektywie najważniejszych wydarzeń w kraju i na świecie. Oprócz tematyki politycznej i gospodarczej Czytelnik znajdzie w książce równie obszerne omówienie tematów z zakresu historii społecznej oraz codziennego życia społeczności Rogoźnika i Gawczyc.

Tom zawiera ponad 500 ilustracji, w tym reprodukcje fotografii, dokumentów i map, wiele publikowanych po raz pierwszy. Orientację w poruszanych zagadnieniach ułatwiają liczne przeglądowe kalendaria, mapy i tabele.

Książka powstała na podstawie kilkuletniej pracy badawczej i zebranego w jej trakcie imponującego materiału bibliograficznego oraz ikonograficznego, doskonale uzupełnionego informacjami uzyskanymi od mieszkańców. Fachowe, solidne podejście, a jednocześnie pasja autorów, od zawsze żywo zainteresowanych historią lokalną, pozwoliły stworzyć opracowanie pełne, bogate merytorycznie, a zarazem przystępne i ciekawe w lekturze.

Intencją autorów było zainteresowanie publikacją nie tylko mieszkańców Rogoźnika i okolic, ale także historyków, dla których może być cennym uzupełnieniem przedmiotowej wiedzy.

Tematem nowej książki Andrzeja Jarczewskiego – wieloletniego kierownika historycznej Radiostacji Gliwice – jest antypolska operacja dyfamacyjna, zwana do niedawna „prowokacją gliwicką”. Już w pierwszej książce na ten temat (Provokado, 2008) autor zwrócił uwagę, że w roku 1939 nikt nikogo w radiostacji nie prowokował, a niemiecki napad na niemiecki nadajnik miał zupełnie inny charakter. By to głębiej zbadać, autor poświęcił kilka lat studiom nad wartościami pogwałconymi w Gliwicach w przeddzień wojny: nad prawdą i dobrem.

Efektem tych dociekań są dwie książki Wydawnictwa Naukowego „Śląsk” (Prawda po epoce post-truth, 2017 oraz Czasownikowa teoria dobra, 2018), a także rozprawa wydana przez Cambridge Scholars Publishing (The Verbal Philosophy of Real Time, 2020). Obecnie – po przepracowaniu zagadnień filozoficznych – autor powraca do tematu źródłowego. Wyjaśnia istotę wydarzeń z niespodziewanej, eventowej perspektywy.

Na pierwszych stronach znajdziemy pełny przekład przemówienia Hitlera z 1 września 1939. Hitler był świetnym mówcą; wystąpił wtedy w operze – dziś powiedzielibyśmy – jako stand-uper. Widział siebie jako głównego aktora w teatrze świata, więc nie pozwalał remontować spalonego Reichstagu. Wiele decyzji Hitlera, błędnych z militarnego i politycznego punktu widzenia, miało podłoże eventowe. Do takich wniosków prowadzi autora badanie przygotowań do inscenizacji gliwickiej i rekonstrukcja napadu na obiekt o randze świątyni. Śledzenie wydarzeń ułatwia 90 map i kolorowych zdjęć, pokazujących tajemnice Radiostacji Gliwice i wyjaśniających polityczne znaczenie przedwojennych mediów: radia i kina.

Paul Jackisch oraz jego architektura
Paul Jackisch (1825-1912), budowniczy kościołów i obiektów komunalnych na Górnym Śląsku. Urodzony w Opolu 17.07.1825 rok, syn Augusta i Marianny z d.Schwarz. Na chrzcie w miejscowym kościele św. Krzyża otrzymał imiona: Paul Adelbert Emil. Pochodził z rodziny znanej wśród budowniczych i artystów. Jego ojciec był bowiem mistrzem budowniczym, a wuj Joseph (którego grób zachował się do dziś na starym cmentarzu w Opolu) malarzem, tworzącym głównie w Opolu i jego okolicy. Paul nie używał nigdy tytułu architekta, co zdaje się świadczyć, iż nie miał wykształcenia akademickiego. Przeszedł najpewniej jedynie cechową drogę do tytułu mistrza budowlanego (Baumeister). W późniejszych latach nadano mu tytuł królewskiego radcy budowlanego (Kiiniglicher Baurat). Nie wiadomo kiedy osiedlił się w Bytomiu, jednak większą część swego życia związał z tym miastem. Tutaj też stoi do dziś najwięcej budowli, których był projektantem. Do jego dzieł zaliczyć można neorenesansowy ratusz (1877 — 1878), gmach gimnazjum (dziś szkoła muzyczna przy ul. Moniuszki z 1870), męski konwikt (internat biskupi na początki obecnej Al. Legionów z 1900 roku obydwa w stylu neogotyckim), budynek sądu przy dzisiejszej ul. Piekarskiej (jego tylna część od strony więzienia), szpital żydowski (później koncern „Schlesag") przy obecnej ulicy Moniuszki. Ponadto zaprojektował w Bytomiu budynki: szpitala miejskiego przy obecnej ul. Żeromskiego, rzeźni miejskiej przy dzisiejszej ul. Chrzanowskiego, budynek wodociągów przy ul. Wrocławskiej (budynek rozebrany w 1934 roku), rzeźni w Tarnowskich Górach przy ulicy Nakielskiej, skład win znanej firmy „Sedlaczek" (w tym samym miejscu dziś dyskoteka). Jego talent odsłaniają jednak najlepiej liczne obiekty sakralne, których był twórcą: kościół ewangelicki w Mikołowie (1861), kościół ewangelicki w Mysłowicach (1877), świątynia w Dąbrówce Wielkiej (1882), która jednak została rozbudowana przez Ludwiga Schneidera, kościółek św. Józefa na tzw. Otylii w obecnej Rudzie Śląskiej, pomiędzy Zgodą i Nowym Bytomiem (został rozebrany w 1932 roku z powodu szkód górniczych), kościół Marii Magdaleny w Lubomii k. Raciborza (1886), kościół Piotra i Pawła w Świętochłowicach (1891), kościół św. Szczepana w Katowicach — Bogucicach (1891), kościół w Ornontowicach k. Orzesza (1893), kościół św. Wawrzyńca w Zabrzu — Mikulczycach (1894), Kościół Trójcy Świętej w Wieszowej (1896), kościół św. Jana Nepomucena w Bytomiu — Lagiewnikach (1896). Do najokazalszych i zdecydowanie najlepszych świątyń jego autorstwa zaliczyć można: kościół św. Krzyża w Siemianowicach Śl. (1884), Trójcy Św. W Bytomiu (1884), Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach (1892). To wszystko przyniosło mu zasłużone miano „górnośląskiego budowniczego Kościołów" (Oberschlesicher Kirchenbauer). Posiadał znaczące odznaczenia państwowe i kościelne: Order Korony (Kronenorden IV klasy), Order Czerwonego Orła (Roter Adlerorden IV klasy) oraz papieski Order św. Grzegorza III klasy. Był kierownikiem komisji budowlanej (Baudeputation), jemu podlegały sprawy budownictwa z ramienia magistratu. W 1895 został honorowym obywatelem Miasta Bytomia. Nie pozostawił po sobie potomstwa. U schyłku życia mieszkał w kamienicy przy Dyngosstrase 39 (dziś Katowicka 4 — siedziba kina „Bałtyk" w Bytomiu). Zmarł 27.11.1912 roku w wieku 87

Regionalizm 2.0. Media hiperlokalne i małe ojczyzny.

Ryszard Kaczmarek  i Jakub Grudniewski umieścił w książce  się wiele informacji na temat życia codziennego Kostuchny,

nawet losów poszczególnych dawnych mieszkańców Kostuchny.

Z pewnością wielu jej obecnych i przyszłych mieszkańców znajdzie w tej pracy informacje na temat swoich przodków.

Nadaje to tej książce szczególny walor, gdyż – nie tracąc wartości naukowej – jest ona adresowana do szerokiego grona czytelników,

a nie tylko profesjonalnych historyków.

To niewątpliwie ważna pozycja dla wszystkich mieszkańców Kostuchny poszukujących informacji o swojej „małej ojczyźnie”.

Album pokazuje historię miasta ze szczególnym uwzględnieniem architektury.

Hitorya Kościoła Św. Trójcy w Bytomiu. Z okazji 25 jubileuszu. format cyfrowy PDF

Historia Górnictwa i Hutnictwa na Górnym Śląsku. Tom 2 .PDF

Książka jest repritntem dawnego tytułu o tej samej nazwie w postaci cyfrowej.

Historia Górnictwa i Hutnictwa na Górnym Śląsku. Tom 1 .PDF

Książka jest repritntem dawnego tytułu o tej samej nazwie w postaci cyfrowej.

Bohater tej książki - Paweł Ochman Czytelnikom cyklu „Duchy wojny" jest dobrze znany. On i jego rówieśnicy to pierwsze od wieków pokolenie Górnoślązaków urodzone na terenie Polski. Podobnie jak ich rówieśnicy z innych części kraju dorastają w atmosferze entuzjazmu wywołanego zdobytą wolnością. Podczas II wojny światowej przeznaczeni jednak do odbycia służby w niemieckim wojsku. To diametralnie zmienia ich życiorysy... I o tym jest ta książka.
Dr Krystian Węgrzynek - Instytut Badań Regionalnych Biblioteki Śląskiej w Katowicach

Seria DUCHY WOJNY